3.0

Skinąłem powoli głową.
- Godzina już dość późna, a jutro jest czwartek, kolejne lekcje. Ja również mam obowiązki.

- Jedzenie chińskich zupek? - zapytal hłopak z uśmiechem, podnosząc się przy tym z miejsca.

Znacząco skinąłem w kierunku stosu dokumentów.
- Karmienie szkolnych chowańców niesfornymi uczniami.

Pokiwali glowami i poszli sobie.

A ja miałem spokój. Ciszę, spokój i chwilę samotności. Nareszcie.

Dziewczę myślało sobie o bródce dyrcia.

Doprawdy fascynujące. pozbierałem swoje rzeczy, posegregowałem dokumenty i przeniosłem się do swojego mieszkania nad gabinetem.

A ucznie poszły do swoich pokoi, gdzie olały naukę i poszły spać.

Niegrzeczni uczniowie, oj niegrzeczni. Przebrawszy się w wygodniejsze ubrania siadłem w fotelu z książką i kubkiem gorącej herbaty.

Taki rebel i on i ona.
Sobie spali smacznie aż do rana. Dziewczę pognało na lekcje, a chopok sobie je odpuścił i spał dalej.

A ja spokojnie zajmowałem się swoimi obowiązkami.

A dziewczyna siedziała na lekcjach i myślała o dyrciowej brodzie. I o dyrciu samym w sobie.

Ambitnie, nie powiem.
Uporawszy się ze swoimi obowiązkami w psiej formie patrolowałem szkołę.

A najmłodsi uczniowie zachwycali się pieskiem i go mietolili.

Czyli tradycyjnie. Coś, do czego już zupełnie przywykłem. Dobrze, że Amaimona nie ma w pobliżu.

W każdej chwili moze się pojawić.
Victoria przechodziła korytarzem, gdy zauważyla pieska, którego postanowiła uratować z opresji tłumacząc dzieciom, ze to jest taki robot, a nie prawdziwy pies i nagrywa niegrzeczne dzieci i wgl i wgl, po czym podniosła psa i postawila go na ziemi za zakrętem.

Naprawdę, byłem już przyzwyczajony do terroru dzieci, aczkolwiek okazja do szybszej ucieczki była mi miłą. Spojrzałem z wdzięcznością na uczennicę, która mi pomogła, po czym raźnym krokiem odszedłem stamtąd, byle dalej od maluchów.

A Victoria poszła do stołówki coby coś zjeść. Najlepiej z kuchni francuskiej.

Udałem się do ogrodów, by w spokoju odpocząć. Już w humanoidalnej formie.

A tam leniło się kilku chłopców, a stdko dziewczyn w przykrótkich spódniczkach przyglądało się przystojnej twarzy dyrcia licząc na to, ze skończy się nocą spędzoną w jego łóżku, razem z nim.

Kiedy ten świat się tak zmienił... Chyba za bardzo lubię ludzi. Siedziałem na ławce opodal fontanny rozkoszując się dobrą literaturą. I znów widząc, że Dante nie umie liczyć.

A dziewoje postanowiły otoczyć dyrcia i zacząć go podrywać poprzez "inteligentną" rozmowę

Więc kontynuowałem tę farsę czując się znów jak wykładowca... Dawno nie prowadziłem zajęć. Może by do tego wrócić?

Kilka dziewoj postanowiło coś zdziałać swoim biustem, trudno stwierdzić co, ale próbowały.

Tak, zdecydowanie należy wrócić do wykładów. Żal tylko, że przynajmniej część pań nie grzeszy już taktem jak za dawnych lat... Panów zresztą podobnie.