Gabinet dyrcia

- Jasne, a co? - zapytała zdziwiona.

- Więc siadaj - wskazałem jej fotel naprzeciwko biurka. upewniwszy się, że pomieszczenie jest wyciszone, a Shura rzeczywiście zamierza mnie wysłuchać i nie uciekać westchnąłem ciężko zabierając się do opowieści. Streściłem jej wszystko, od paktu, przez pierwszą wyprawę do Gox, podróż w czasie, aż po sen i dzisiejsze wydarzenia. Kiedy skończyłem siedziałem wpatrując się niezbyt przytomnie w biurko, myślami wciąż błądząc wśród wspomnień.
- Co ja zrobiłem źle?

- Może zapomniałeś o tym, że dziewczyny w jej wieku szybko się zakochują. Ich uczucia nie są jeszcze stałe - wyjaśniła kobieta patrząc na demona zmartwiona. Serio było źle, skoro do niej właśnie poszedł po poradę.

Pokręciłem gwałtownie głową chowając twarz w dłoniach.
- Ma dziewiętnaście lat, licząc rok spędzony poza ziemskim wymiarem. Kyd... Moja żona była o wiele młodsza...

- Wtedy kobiety były inne - powiedziała Shura.

Zerknąłem przez palce na Shurę. Miała rację, niestety. Tyle lat, które wciąż obserwowałem, a ja wciąż miałem nadzieję, że to może być wyjątek.
- Co ja teraz mam zrobić? - spytałem, choć doskonale znałem odpowiedź. Odpuścić. To na nic, skończone, finito. Do widzenia, można rozejść się do domów, koniec przedstawienia.

- Możesz poczekać, licząc na to, że im nie wyjdzie i wróci do ciebie z płaczem - powiedziała pół żartem, pół serio. - Albo poszukać innej. Nie wiem co w tobie jest takiego, albo jak bardzo beznadziejny można mieć gust, ale połowa uczennic wzdycha na twój widok.

Potrząsnąłem znów głową.
- Nie chcę połowy uczennic. Chcę jednej. I ona nie wróci. Chyba wciąż się mnie boi. Nie wiem, dlaczego, cały czas starałem się ją chronić, nieba jej przychylić, na ile to możliwe dla demona...

- Wiesz... Jesteś tu dyrektorem, w dodatku demonem. Nie dziwię się, że się boi. Ale wiem, że docenia to co dla niej robiłeś, w każdym razie część tych rzeczy.

- Po tym, jak wyprowadzałem ją z depresji pokazując, że ma wartość jako człowiek? Czuję się, jakbym był dla niej gorszym potworem od tego sułtana... - urwałem nie chcąc wracać do tamtych wydarzeń.

- Bo po prawdzie jesteś. - Połżyła nogi na biurku. - Zmusiłeś ją do zawarcia paktu. Wiem też, że jesteś dość surowym, a momentami nawet i brutalnym nauczycielem. Ale ty przynajmniej jej nie zmuszałeś do seksu i nie zrobiłeś jej dziecka, chyba. Ile razy z nią spałeś? - spytała wyciągając z torby dwie puszki piwa. Jedną z nich położyła w pobliżu Mephisto, a drugą otworzyła i zaczęła pić.

- Pakt zawarliśmy zanim... Zanim ją pokochałem. Teraz nie mam na to wpływu i nawet mimo szczerych chęci nie mógłbym go zerwać - wyjaśniłem otwierając piwo i rzucając słowa podziękowania.
- Wszystko ci opowiadała, prawda? O lekcjach, wykładach. - Urwałem słysząc jej pytanie.
- Raz. Nie zmuszałem jej, a więcej nie chciała. O tym też ci opowiedziała...

- Zwłszcza o tych lekcjach, gdy porządnie od ciebie obrywała, albo za niewłaściwe zachowanie, albo podczas symulowanej walki. - Wyjaśniła kobieta popijając trunek.

- Przynajmniej za pierwszym razem nie uprawiała seksu z tamtym sułtanem. To nieco ułatwiło wyjaśnienie jej, że normalnie to nie jest gwałt... - Sam nie wierzyłem, że roztrząsam takie sprawy z Shurą. Cóż. wygląda na to, że trafił swój na swego.
- Nie biję uczniów. Wolę coś subtelniejszego. Strach, ukazanie części prawdy, której ludzie woleliby nie poznawać, manipulacja... - Spojrzałem na Shurę zmęczonym wzrokiem. - Ale o tym także wiesz.

- Z tym zachowaniem nie chodziło mi o bicie, a o wykłady na te,at takiego zachowania, czy właśnie straszenie jej. I tak, o tym też wiem

Skinąłem głową słysząc jej słowa.
- Już raz musiałem zapomnieć. Jednak ona odeszła na zawsze, a Revens będę widzieć, prawdopodobnie minimum raz w tygodniu.

- Nie możesz darować sobie tych lekcji, i tylko podsyłać jej listy z wykładami? - podsunęła Shura wyciągając z torby kolejną puszkę.

- Próbowałem z Faustem, to nie działa. A raczej działa na bardzo krótką metę, później jest wręcz gorzej - odparłem pociągając łyk alkoholu z puszki.

- W jakim sensie "gorzej"?

- Nie chciałabyś siedzieć z tym czarnoksiężnikiem bez przerwy przez kilka tygodni. Szczególnie, kiedy budził się po eksperymentowaniu z alchemią, jak lubił czasem nazywać popijawy z innymi uczonymi - wyjaśniłem chowając twarz w dłoniach.

- Aaaaa. Więc może ogranicz wasze spotkania do powitania i przekazania listu?

- Nie wiem, mogę spróbować. Nie zawieram zbyt często paktów, to i nie przetestowałem wszystkich opcji. - To mogło zadziałać. Miałbym spokój, przynajmniej względnie.

- Próbuj, próbuj. - Pociagnęła porządnego łyka alkoholu. - Jeszcze jedną puszeczkę?

Pokręciłem głową z rezygnacją.
- Doceniam intencję, ale muszę podziękować. Alkohol nie pomaga na problemy, a jestem na takim stanowisku, że muszę zachować trzeźwość umysłu.

- Każdy ma prawo wypić raz na jakiś czas. Dawaj - zachęcała blondynka.