3.0

Pokiwała głową. I trochę dziwnie.

- Nadal uważasz, że sobie żartuję?

Pokręciła głową.
- Nie, chyba

Uśmiechnąłem się do niej ciepło.
- Czy teraz pozwolisz się pocałować?

Pokiwała niepewnie głową.

Objąłem więc jedną ręką dziewczynę w talii, drugą zaś położyłem na jej policzku i pocałowałem z pasją Revens.

Zdziwił ją taki pocałunek. Przez chwilę nic nie robiła, bo nie czuła się zbyt swobodnie i dopiero po jakimś czasie, niepewnie odwzajemniła pocałunek

Ja zaś pogłębiłem pocałunek, nie chcąc tego przerywać.

Czym również zdziwił dziewczynę. Z braku doświadczenia i szoku nie zrobiła zbyt wiele. Położyła jedynie rękę na ramieniu Mefa.

W końcu odsunąłem twarz od twarzy dziewczyny, patrząc jej w oczu z czułością.
- I jak? - spytałem, nie wypuszczając jej z objęć.

Patrzy na dyrcia zarumieniona, spuszcza wzrok po jakimś czasie.
- N-nie wolno...

- Naprawdę przejmujesz się konwenansami? - spytałem, przenosząc dłoń z policzka dziewczyny na jej talię.
- Tak łatwo nie odpuszczę. Tym bardziej, że nie powstrzymują cię własne uczucia, tylko ogół narzuconych zasad, manier.

- Yhm...
Nadal ucieka wzrokiem.

- Powiedz szczerze... Victorio, co czujesz?

- Nie wiem....

- Gdy połączyłem na chwilę nasze umysły mogłem wyczuć w tobie wielką, wewnętrzną burzę.

- Yhm...

- Victorio... Za pół roku skończysz 18 lat, czyli według prawa ludzi będziesz pełnoletnia. Czy wtedy będziemy mogli?

- Nadal będzie pan dyrektorem.

- Czy to cokolwiek zmienia?

Pokiwała głową.
- Nie wolno...

- Victorio... Co mam więc zrobić, żeby było wolno?

- Nie wiem. Ja nie mogę z panem, pan jest dyrektorem

- Czy to cokolwiek zmienia? Gdybym był lekarzem, prokuratorem czy architektem, stanowiłoby to jakąkolwiek różnicę?

Pokiwała głową.
- Nie byłby pan dyrektorem