3.0

Zaciska pięści i się patrzy za nią wkurzona. I niespodziewanie pęka szyba w oknie, obok którego studentka przechodziła.

Studentka odskoczyła gwałtownie w bok, natychmiast sięgając po zatknięty za pasek pistolet. Nie zauważywszy jednak wroga rzuciła tylko Victorii wściekłe spojrzenie i oddaliła się czym prędzej.

A Victoria z złości rozsadziła wszystkie żarówki na tym korytarzu. I kilka okien więcej popękało. Potem poszła do siebie myśląc, że nawet nie ma do czego się przyznawać.

Spora część konkurencji do mojego łóżka uważa inaczej.

Victoria z nikim nie konkuruje.

One uważają inaczej.

Niech sobie uważają. Się kładzie na łóżku i myśli czemu plotki takie okrutne

Bo i mają pewne podstawy. Plotki nie biorą się znikąd.

Nie jej wina, ze Mef ich nie chce

Ją za to wprost przeciwnie.

Ale to nie jest jej wina...

Ich zdaniem jest, bo mnie podstępnie uwiodła i teraz ignoruję inne. Nie, żebym wcześniej również ich nie ignorował...

Po południu większość uczniów oraz spora część nauczycieli udała się na peron, by stamtąd móc pociągiem udać się do portu. Wszak chcieli na święta wrócić do domu. Szkołą więc znacznie opustoszała.

I Victoria miała czas i okazję na prowadzenie swoich corocznych badań. Razem z kolegą, który jako jedyny nie wierzył w te plotki. Bo zakochany był.

Ja zaś uporałem się z papierami. I ze wszystkim jestem na czysto, nareszcie chwila spokoju. Wraz z pozostałymi w szkole nauczycielami zabraliśmy się więc za wieszanie bombek oraz innych ozdób, a profesor Cerber załatwił choinkę. Każdy napotkany uczeń również dostawał pudełko ozdób i misję przystrajania szkoły.

Ale Vica i kolega sprawnie unikali spotkań z nauczycielami zajęcie swoimi badaniami związanymi z UFO i duchami.

Szkoła zaś wyglądała teraz dość świątecznie. Pączek szalał ze sztucznym śniegiem na oknach.

A Rexona jadla ciasto

Ja zaś wróciłem do siebie. Wolałem nie mieszać się w przygotowywanie świątecznych potraw. Z moimi umiejętnościami kulinarnymi źle by się to skończyło.

Ale niby dlaczego? Przecież nie każdy może się pochwalić taką kuchnią!

Przynajmniej jestem dobrym trucicielem. Oddawałem się więc w spokoju lekturze.

A dwójka uczniów obserwowałą wszystko co się działo w pokojach przez lapka podłączonego do kamer. Te szpiegowskie technologie XD

Cóż, ich "badania" trudno było przeoczyć. Postanowiłem więc się nieco pobawić. Gdy książka mnie znudziła, czyniąc się niedostrzegalnym dla ludzkiego oka teleportowałem się do pomieszczenia, z którego obserwowali obraz na kamerach, i zacząłem w obserwowanych pokojach przesuwać meble.

Kolega stwierdził, że to znak! Że szkoła jest nawiedzona! A Victoria starała się względnie spokojnie oglądać. I notowała wszystko.

Gdy latające w powietrzu meble nie wzbudziły zbytnich emocji, postanowiłem iść dalej. Cóż, za bardzo ze swą mocą ujawniać się nie mogę, więc postanowiłem spróbować czegoś innego. Złapałem z boku dziewczynę, zasłaniając jej dłonią usta i ściągając ją z krzesła, przy tym czyniąc ją równie niedostrzegalną co ja.
- Ci... Obserwuj - szepnąłem jej do ucha.

Się zdziwiła widząc dyrcia. Dyrcia bawiącego się w ten sposób. Przecież ona ma... W uj dużo lat. A kolega, gdy tylko sie zorientował, że koleżani nie ma zaczął panikować i wybiegł z piskiem z jej pokoju. Kamerka pokazywała, ze wpadł do jakiegoś pokoju z okrzykiem "CHCESZ SIĘ BIĆ?!"