Niemcy

- Na prawdę? - zapytałam z szerokim uśmiechem na twarzy. Przy okazji puściłam pana Phelesa i wyprostowałam się.

Jak niewiele niektórym ludziom potrzeba do szczęścia... Niechętnie wstałem z dość wygodnego, puszystego dywanu i skierowałem się do telewizora. Strzeliłem palcami przywołując pudełko z płytą po czym włączyłem sprzęt.
- Po francusku? - spytałem pamiętając, że Francja to ojczyzna Revens.

- Nie, po angielsku - powiedziałam zadowolona z tego, że dyrektor zgodził się na coś takiego. - Uwielbiam głos Leonardo

- Mam się poczuć zazdrosny? - spytałem rzucając jej aktorsko odegrane urażone spojrzenie. Włączyłem film w oryginalnej wersji językowej i wróciłem do Victorii siadając tym razem na kanapie. Wskazałem dziewczynie miejsce obok siebie.

Podniosłam się i położyłam na kanapie na plecach. Oparłam glowę o nogę pana Phelesa i obróciłam ją w stronę tv, a ręcę położyłam sobie na brzuchu.

Nalałem soku do obu szklanek i postawiłem je blisko krawędzi stołu jednak na tyle daleko od niej, by same nie zdołały spaść. Miskę z chipsami przytrzymałem kolanami i wybrałem z menu opcji start całego filmu. Choć zapewne Victoria zmusi mnie później do wybierania konkretnych scen. Jedną rękę położyłem na ramieniu dziewczyny głaszcząc ją.

- Gdzie postawił pan miskę z chipsami? - spytałam podnosząc rękę do góry.

- Mam ją na kolanach, zaraz za twoja głową - odpowiedziałem bawiąc się mocą głośników by dopasować głośność filmu.

Jakimś cudem trafiłam na miskę i wyciągnęłam z niej kilka chipsów, które później zjadłam. Liczyłam na to, że przez przypadek nie trafię później w inne miejsce.

W końcu uznałem, że bitwę z ustawieniami głośności można nazwać zwycięską. Odłożyłem pilota na bok i oparłem się wygodniej na kanapie co jakiś czas również jedząc chipsy. Aż dziw, że z Amaimonem w rodzinie ostała się jakaś paczka.

Co kilka minut wyciągałam rękę po kolejne chipsy, jednak gdzieś w połowie filmu za bardzo skupiłam się na tym, co się w nim działo i, zamiast zmacać miskę w poszukiwaniu przekąski, trafiłam na krocze pana Phelesa. Gdy tylko sie zorientowałam co zrobiłam, zarumieniłam się.
- Przepraszam! - Mówiąc to zabrałam rękę i podniosłam się do góry.

Nie słyszałem o mężczyźnie, który narzekałby na to, ze partnerka go obmacuje, choćby i przypadkiem. Ja również do tej mitycznej grupy nie należałem.
- Tym się zajmiemy później - odpowiedziałem jej cicho, jednak nie na tyle cicho, by film mógł mnie zagłuszyć.

Zarumieniłam się. Byłam zawstydzona.

Nic tylko się rumieni. Cieszyć się czy błagać o litość? Objąłem Victorię, kiedy ta znów położyła się na kanapie. Obejrzeliśmy film do końca bez większych zakłóceń. Wpatrywałem się beznamiętnie w lecące napisy porażony głupotą bohaterów. Prawdziwa katastrofa wyglądała inaczej.

Gapiłam się w ekran tv.
- Gdyby ta krowa się choć trochę przesunęła, Jack mógłby wejść na tę deskę i oboje by przeżyli - powiedziałam tonem pełnym pretensji głosem.

- Czyli nie tylko mnie irytuje głupota bohaterów - mruknąłem bawiąc się kosmykiem włosów Victorii.
- Nie wierzę, że dałem się na to namówić...

- Moglam poprosic o Króla Lwa - powiedziałam z uśmiechem.

- Wakacje są długie, zdążymy obejrzeć. - Odstawiłem pustą miskę po chipsach i przesunąłem się nieco do Victorii tak, że jej głowa leżała teraz na moich kolanach.
- Nie rozumiem fenomenu tego filmu.

- Leonardo, to wystarczy - powiedziałam z uśmiechem.

- Czyli to fenomen jednego aktora. I wyjaśnia fakt tak dużej popularności tego filmu wśród płci pięknej. - Zwiesiłem głos wpadłszy na pomysł, który zdawał się mieć sens.
- Byłaś kiedyś w Hollywood lub na jakiejś gali filmowej?

- Wyglądam na aż tak bogatą? - zapytałam przenosząc wzrok z tv na pana Phelesa,

- Po Hollywood snuje się masa turystów i wcale nie trzeba być bogatym, by dostać się na niektóre tego typu imprezy. Niektóre. Wystarczy być wygadanym i mieć erudycję. - Spojrzałem dziewczynie w oczy uśmiechają się lekko.

- Na bilet na samolot do USA trzeba sporo wybulić. Nie stać mnie na takie wycieczki. Poza tym, mówiłam panu, że wszystkie przerwy od nauki spędzam w szkolnym akademiku.

- Tak, tak - mruknąłem cicho gładząc ją po włosach.
- Nie jestem na bieżąco z trudnościami w kwestii podróżowania. Z dość oczywistych względów.

Westchnęłam i zamknęłam oczy.
- Spać mi się chce... - powiedziałam ziewając.