Gabinet dyrcia

- Nie wyrzuci mnie pan przez okno, prawda? -zapytałam przerażona.

- Nie zamierzam - uspokoiłem ją robiąc krok do przodu. Jednak zamiast spaść oboje zawiśliśmy w powietrzu.
- Tylko nie próbuj mi teraz uciekać. Jako pan czasu i przestrzeni mogę bez przeszkód bawić się lewitacją, jednak ty nie.

Spojrzałam w dół. Wysoko, za wysoko. Bardzo za wysoko. Zbladłam ze strachu i zaczęłam się trząść.

Zmieniając czas mój i Victorii względem otoczenia upewniłem się, że nikt nie będzie w stanie nas dojrzeć. Przeszedłem kilka metrów w powietrzu by się upewnić, że pod nami nie będzie żadnego dachu, po czym teleportowałem się na ziemie pozostawiając swobodnie spadającą Revens. Nim ta jednak zdołała zrobić sobie jakąkolwiek krzywdę w wyniku upadku kilkanaście metrów ponad ziemią spowolniłem jej lot by mogła łagodnie wylądować na ziemi.

Gdy pan Pheles zniknął krzyknęłam przerażona tym faktem. Do tego zaczęłam spadać. Gdzieś w drodze na ziemię zemdlałam ze strachu.

Czyli jednak Revens nie jest jednym z tych przypadków, przy których można zastosować taką opcję walki ze słabościami... Ostrożnie podniosłem dziewczynę trzymając ją mocno w ramionach i teleportowałem nas do mojego lokum. Wolałem jej w takim stanie nie zabierać do dormitorium.

Kilka kolejnych tygodni minęło dość spokojnie. Czekałem na Victorię, która powinna się zjawić u mnie w ciągu najbliższych kilku minut.
- Proszę - zawołałem słysząc pukanie.

Weszłam do gabinetu i zamknęłam za sobą drzwi.
- Dzień dobry - przywitałam się nie ruszając z miejsca.

- Byłaś kiedyś poza ziemskim wymiarem? - spytałem bez ogródek. Siedziałem w fotelu opierając głowę na splecionych palcach.

- Nie - odpowiedziałam spokojnie.

- Więc co powiesz na małą wycieczkę? - spytałem uśmiechając się do niej ciepło.

- Nie jestem na coś takiego przygotowana - powiedziałam z uśmiechem, jednocześnie robiąc krok w tył.

Pokręciłem głową z cichym śmiechem.
- Przecież nie zaciągnę cię tam siłą, nie ma potrzeby, byś gdziekolwiek uciekała. Z drugiej strony ucieczka nie na wiele by się zdała... Niemniej jednak, chcesz dowiedzieć się czegoś konkretnego, jakiś temat cię nurtuje?

- Jak wygląda Niebo - odpowiedziałam bez zastanowienia.

Wyprostowałem się w fotelu natychmiast poważniejąc.
- Może lepiej usiądź. To będzie... ciężka rozmowa.

- Dlaczego? - zapytałm zdziwiona. - To nie jest tak, że w Niebie wszyscy są szczęśliwi, aniołki sobie latają to tu to tam i śpiewają pieśni ku chwale Boga? - zapytałam podchodząc do fotela.

Opuściłem wzrok kontemplując fakturę biurka.
- Nie dla kogoś, kogo stamtąd wygnano. Jestem jednym z upadłych, tak jak i sam Szatan oraz jego dzieci. Trzecia część zastępów niebiańskich zbuntowała się przeciwko Adonai i stanęła do walki ze swymi braćmi. To... nie jest coś, co później można wspominać przy ognisku.

- To może damy sobie spokój z tą rozmową? - zaproponowałam siadając w fotelu.

- Chcesz rzeczywiście wiedzieć jak wygląda, czy też było to pierwsze lepsze pytanie, jakie ci przyszło do głowy? - spytałem nie odnosząc wzroku.

- Chcę wiedzieć, ale wolę pana nie męczyć... - powiedziałam patrząc na okno za plecami dyrektora.

- Nic mi się nie stanie. Nie ucieknę od przeszłości ani od tego, kim jestem. - Wziąłem głęboki oddech odchylając się w fotelu i patrząc teraz na Victorię.
- Niebo nie jest jednolite. Na cała jego przestrzeń składa się siedem kręgów. Pierwszy jest najbliżej ziemi niczyjej, zaś w siódmym mieści się pałac Adonai, gdzie zasiada On sam na tronie w otoczeniu najwierniejszych sług. To wygląda trochę jak tort, kręgi ułożone są warstwowo. Gehenna zaś to lustrzane odbicie Nieba.

- W taki sam sposób Dante opisał Niebo i Piekło w Boskiej Komedii - powiedziałam. - Skąd wiedział?

Uśmiechnąłem się do niej niewesoło.
- Powiedzmy, że sny niektórych są bardziej realistyczne niźli u pozostałych ludzi... Sporo się jednak mylił co do Gehenny. Wracając do Nieba, jest ono bardzo hierarchiczne. Istnieje kilka chórów anielskich, jedne bliżej wiedzy, inne miłości, jeszcze inne Adonai. Jeśli by je uszeregować kolejno to od najważniejszych byłyby to serafiny, cherubiny, trony, panowania, potęgi, cnoty, wieczności, archaniołowie, aniołowie. Czyli wasi ukochani archaniołowie są ledwie drugim chórem od dołu. Im ważniejszy anioł tym do wyższych kręgów ma wstęp.

Chciałam zapytać, kim był pan Pheles, ale się powstrzymałam. Zamiast tego pokiwałam głową, chcąc dać dyrektorowi do zrozumienia, że go słucham.

- Ponadto wielu aniołów pełni indywidualne funkcje niezależnie od chóru, z jakiego się wywodzą. Jeśli o wygląd chodzi serafiny się wyróżniają. Są blisko związani z ogniem, nieraz sami płoną, mają po trzy pary skrzydeł. W samym niebie jest oczywiście miejsce, w którym mieszkają duszę zmarłych, świętych czy też nie. Jest również obszar zamieszkiwany przez aniołów, do tego wspaniałe ogrody w szóstym kręgu... - Urwałem mając przed oczami obraz ogrodów, a zaraz obok nich jeziora płomieni z Gehenny.