3.0

- Jesteś nieletnia. Jako twój opiekun prawnie za ciebie odpowiadam oraz podejmuję część decyzji. Między innymi to, czy przebywasz dłużej poza szkołą, czy też nie.

- N-i-e.

Złapałem ją za ramię i teleportowałem do szkoły.
- Jak widać tak. Sprawy miałby się inaczej, gdybyś to wcześniej uzgodniła bądź poinformowała kogokolwiek. Mam dość rozkapryszonej dziewczyny, która bawi się w dziecinne fochy z byle powodu. Spodziewałem się po tobie dojrzalszego zachowania. Naprawdę mnie zawiodłaś.

- Ojej. Ktoś musi udowadniać swoje racje przez wykorzystywanie zdolności, których normalny człowiek nie posiada... Puszczaj.

Puściłem jej rękę, miast tego dotknąłem na chwilę jej czoła.
- Teraz cię znajdę szybciej, jeśli znów wpadniesz na tak genialny pomysł. Aż tak trudno pojąć, że nie jestem wypraną z emocji bestią i również martwię się o osoby, na których mi zależy?

Odtrąca tę jego rękę.
- Nie dotykaj mnie.
Idzie do wyjścia.
- Demonom na nikim nie zależy.
Wychodzi z gabinetu i idzie do siebie myśląc jak się pozbyć tego szajsu z czoła co jej zostawił.

Zacisnąłem zęby, powstrzymując się przed odpowiedzią, która zdecydowanie nie mieściłaby się w granicach dobrego smaku czy kultury. Nawet tej szeroko pojętej. Proszę bardzo, niech odejdzie. Byle dalej.

Trzeba było.
A dziewczę siedzi w swoim pokoju. I myśli intensywnie. I się kontaktuje z jakimś w uj silnym bóstwem, mniej więcej na poziomie Mefa. I pyta czy da się toto ustrojstwo na czole skasować. I nauczyć ją fajnych sztuczek, żeby mogła unikać Mefa przy pomocy sztuczek podobnych do tych jego.

Na moim poziomie wedle jej mniemania. Poza tym pomija fakt, że moja materialna forma ogranicza prawdziwa moc. Ciało zawsze można uśpić i wtedy się bawić...

Nie trudno było wyczuć, że coś próbuje ingerować w pozostawioną przeze mnie pieczęć.
- Won - warknąłem, teleportując się do jej pokoju.
- A ty nie zadawaj się z takimi istotami. Nie ma pomocy za darmo.

- Nikt cię tu nie zapraszał - odpowiedziała na słowa Mefa. A bóstwo patrzy z "wtf" na ryju.
- Jak się dziecinka chce uwolnić od demona, to chętnie pomogę...

- Powiedziałem, won - zwróciłem się znów w stronę bóstwa.
- Fakt, że nie zamierzam ci pozwolić się zgubić na stałe jak widać jest wielką zbrodnią.

- Można o to zadbać w inny sposób, a nie... I wyjdź.

- Jak widać mi na to nie pozwalasz. - Czekałem, aż bóstwo odejdzie pierwsze.

- Nie potrzebuję stalkującego mnie demona.
A bóstwo stwierdza, że ciekawa awantura. I się kładzie na łóżku i obserwuje.

- Jeśli zaraz stąd nie znikniesz to poszczuje cię ogarami - zwróciłem się do bóstwa, posyłając mu złowrogie spojrzenie.
- To ty uciekłaś nie mówiąc nic nikomu. To normalne, że się martwiłem. Ostatnim razem, gdy coś takiego zrobiłaś, o mało nie zostałaś zgwałcona i zamordowana.

- Nie uciekłam, a poszlam na wycieczkę po okolicy. A tego nikt mi zabronić nie może.
Bóstwo stwierdziło, yolo, i udając, że opuszcza pomieszczenie przejęło ciało dziewoi.

- Niewidzialność nie działa. Wciąż wyczuwam twoją obecność. Co się zaś tyczy ciebie, Revens, to nie. Trzy dni w lesie to nie wycieczka po okolicy. Ach, przy okazji. Mówiłem ci już, na co jesteś odporna?

- Dla mnie wycieczka. Pewnie na większość chorób tego świata. Nie spieszy mi się do chorowania, więc nie wiem po co to.

- To właśnie jeden z niewielu powodów, dla których taka wycieczka się dla ciebie nie zakończyła tragicznie.

- Dobra, dobra. Idź już, chcę poczytać

- Nie odejdę, póki ta istota stąd nie zniknie.

- Przecież niczego tu nie ma. Może ci się wydaje, bo majstrował z tym szajsem na moim czole?

- Nie jestem dzieckiem, by nie zorientować się, że wciąż tutaj jest jako istota.

- Wyjdź. Chcę się przebrać.

- Proszę bardzo, nie przeszkadzam.