Wymiar Gox 2

- Nie - odpowiedziała zgodnie z prawdą.

Fuknąłem pod nosem opierając brodę na rekach.
- Ranisz mnie.

- Przykre - odpowiedziała z uśmiechem.

Końcówka ogona drgała mi nerwowo.
- Zawsze ci mogę zabrać mój ogon. Albo przywrócić go do poprzedniej formy... Dziwnie się czuję z tą kitą. Prawie jak z nastroszona szczotką kominiarza.

- Ale jest taka miła. Pan patrzy - owineła sobie ogon wokół szyi. - Futerko z lisa

Obróciłem głowę w bok, jednak niewiele to dało.
- Niespecjalnie mogę widzieć, co robisz z moim ogonem, ale to czuję. I hasło "futerko z lisa" mi się nie podoba, tym bardziej, że ten lis jest jednym z demonicznych króli.

- Ale... Takie ciepełko i milutkie i ładne....

- Mogę ci załatwić futro, ale nie z mojego ogona - oświadczyłem stanowczo czując się poniekąd zagrożony.

Zaśmiała się.
- Nie trzeba.

- Na pewno? To nie problem, a poczułbym się bezpieczniej z moim ogonem. Choć i tak nie może zostać w tej formie na stałe.

Pokiwała głową.
- Przecież nic panu nie zrobię, nawet bym nie umiała.

- Pewnie nawet się nie spodziewasz, ile rzeczy nagle potrafi wściekła kobieta. Choćby taka Lilith, postrach piekieł. - Wzdrygnąłem się mimowolnie na wspomnienie tego, jak podpadłem demonicy. Aż mi się włosy na ogonie zjeżyły.

Spojrzała zdziwiona na włosy na ogonie.

- Lilith jest i zawsze była straszna - wyjaśniłem rozumiejąc, że przecież Victoria nigdy się z nią nie spotkała. Jej szczęście.

- Jest tak straszna jak pani Rexona?

Zamyśliłem się próbując porównać te dwie osoby, jednakże jakoś mi to nie wychodziło. Inna liga, jeśli o byciu przerażającym mówimy.
- Profesor Rexonę nawet lubię, da się z nią żyć, a i ma zapał do nauczania. Z Lilith się nie da. Nie bez powodu lwia część mieszkańców Piekła przeklina jej imię, nie mówiąc już o Świetlistych.

- To da się być straszniejszym od psor Rexony? - spytała zdziwiona dziewczyna. Trochę zastanawiało ją też stwierdzenie, że "da się z nią żyć". Czyżby dyrcio z nią coś ten tego?

- Z łatwością, mówimy o pierwszej demonicy. I pierwszej żonie Adama, która nie zgodziła się na służalczą rolę, więc odeszła. - O Lilith krążyło wiele opowieści, jednak wystarczyło już samo to, by zrozumieć, że to piekielnie niepokorna istota.

- Że Ewa? - spytała zdziwiona dziewczyna.

- Lilith - powtórzyłem ze spokojem.
- "I stworzył Bóg człowieka na wyobrażenie swoje: na wyobrażenie Boże stworzył go: mężczyznę i białogłowę stworzył je", z Księgi Rodzaju. Ewa została stworzona później, z żebra Adama, przed nią była inna kobieta. Po opuszczeniu Raju urodziła, poczęte jeszcze z Adamem, dżiny. Mężczyzna błagał Boga, by sprowadził Lilith z powrotem, wiec ten wysłał za nią trzy anioły. Mimo groźby zabijania codziennie setnej części dzieci Lilith, ta nie wróciła i odgryzła się mordowaniem potomków Ewy i Adama. Zstąpiła do Piekieł, gdzie stała się partnerką jednego z władców piekieł.

Dziewczę zaczęło się bujać, jak gdyby miało chorobę sierocą i powtarzało sobie "całe życie w kłamstwie".

Powoli podniosłem się czując rytmiczne uginanie się materaca obok mnie. Usiadłem obok dziewczyny owijając ją puszystym ogonem niczym kożuchem przytulając przy tym dziewczynę do siebie.
- No już, to aż taki szok?

- Po prostu zawsze myślałam, że Ewa była pierwsza... - bujała się dalej.

Uśmiechnąłem się rozbawiony tą odpowiedzią.
- Myślałaś też, że reinkarnacja to bajka. Przygotuj się na to, że związek ze mną może obrócić twój światopogląd o sto osiemdziesiąt stopni.

- Buuu...