Pokój Victorii

- Dziwne misje? - spytała kobieta przegryzając kanapkę.
- Czyli z klasą nigdzie was jeszcze nie puszczają?

- Taaa.... Kotołaki stwierdzające, że ja z dyrektorem coś ten teges... - Spojrzałam na Shurę zdziwiona. - Klasa ma konkretny profil. Więc nie możemy sami jeździć na misje. Drużyny robi się dobierając osoby z różnych klas. A na misję nikt i tak by nas nie wysłał, ponieważ wszyscy nauczyciele uważają, że uczniowie to banda idiotów, którzy robiliby sobie zdjęcia z demonami.

- Chwila... ten klaun zabrał cię do kotołaków? I wciąż żyjesz? Ilu ich tam było? Co do ich słów, nie przejmowałabym się tym zbytnio. Bardzo ufają węchowi, więc wystarczy, że spędzasz z daną osobą sporo czasu i zaczynach trochę przesiąkać jej zapachem. - Kobieta sięgnęła po kolejna kanapkę kiwając głową.
- Taaak, zdjęcia z demonami... Nie można tu winić nauczycieli, sama przyznasz, że niektórzy to kompletne tumany bez instynktu samozachowawczego.

- Nie liczyłam. Na tej wyspie są różne dziwne rzeczy, uwierz. - Pociągnęłam łyk trunku. - Faktycznie, znam takich.

- Zapewne nie dziwniejsze, niźli te, jakie przyszło mi spotykać. - Shura otworzyła kolejną puszkę piwa i postawiła ją przed Victorią w zamian za tę opróżnioną.
- Wyjaśnij mi jedno, bo czegoś nie rozumiem. Jakim cudem ta twoja nauczycielka zmusiła Mefista, by ciągał cię ze sobą po całej wyspie?

- Jemu nie chciało sie robić mi wykładów, a gdyby mnie przykładnie nie ukarał pani Rexona trułaby i jemu i mnie, więc stwierdził wesoło że zostanę jego uczniem... I teraz musze łazić w dziwne miejsca... - Mówiąc to chwyciłam do ręki kolejną puszkę i wypiłam łyka.

Kobieta zakrztusiła się piwem, jednak szybko się opanowała.
- U-uczniem? Niech mnie, niezły zaszczyt cię kopnął. Albo przekleństwo, zależy, jak na to patrzeć. Trochę duża ta kara jak na jedną psykówkę do nauczycielki... - zauważyła pociągając kolejny łyk piwa.

Zaśmiałam się widząc reakcję Shury.
- Dosłownie kopnął. Już kilka razy oberwałam od dyrektora... - podrapałam się w tył głowy mówiąc to. Chwilę potem wypiłam jeszcze trochę alkoholu.

- Taaak, bardzo zabawne, marnowanie cennego trunku... - Mina Shury wyrażała dogłębny smutek tym, że rozchlapała trochę piwa.
- Ten dupek cię bije? - spytała z groźba w głosie.

- Na treningach tak - powiedziałam beztrosko, jednocześnie tuląc się do Shury.

- Chwila... ty masz na myśli symulowana walkę, tak? - upewniła się kobieta obejmując jedną ręką przyjaciółkę i poklepując ją delikatnie po plecach.

- Taa... - odpowiedziałam popijając piwo. Nie wiem dlaczego zaczęłam się gapić na piersi blondynki. - Czemu masz takie duże piersi? W porównaniu z tobą jestem płaska jak deska do prasowania...

- Żeby wkurzać Angela, to proste. Żebyś tylko słyszała jego wywody na temat braku przyzwoitości... - oznajmiła Shura z pełną powaga w głosie. Niespecjalnie jej przeszkadzał fakt, że upiła towarzyszkę. Żeby to pierwsza taka osoba...

Zaczęłam ją dźgać palcem w pierś.
- Nie są takie jak moje. I w dodatku to nie sylikon... Po co chcesz wkurzać aniołka? Aniołki są faaaajne...

W odpowiedzi kobieta dźgnęła Victorię w brzuch.
- Artur jest wyjątkowo niefajnym przykładem... To zadufany w sobie buc, który uważa się za najwspanialszego egzorcystę.

- Ała... Nie tak mocno... - odpowiedziałam na dźgnięcie. Gapiłam się w piersi blondynki. - Co faceci widzą takiego w piersiach? Ciężkie to i niepotrzebnie ciąży...

Shura zachichotała radośnie widząc jej reakcję. Wcale nie byłą podpita. Ani odrobinę. Plus taki, że pamiętała po wytrzeźwieniu wszystko. Albo i minus...
- Instynkt dziecięcy nigdy im nie zanika. Wiesz, niemowlę szuka piersi, bo kojarzą mu się z czymś dobrym, czyli jedzeniem. A ciebie jakiś facet zaczepia?

- Taaa... - wzięłam do ręki puszkę z piwem i otworzyłam ją, po czym zaczęłam pić. - A ciebie?

- Jasne, nie ma szans. Kto cię dręczy? Mogę z nim niedelikatnie porozmawiać, jeśli jest zbyt nachalny - zadeklarowała puszczając oczko do przyjaciółki.

Uwiesiłam się jej na szyi i zamknęłam oczy.
- Powiem jeśli ty mi powiesz, kto ciebie interesuje. - Napiłam się znowu.

- Mnie? Nachodzi mnie wielu, ale nie mają najmniejszych szans. Ot, większość to zwykłe dzieciaki, które gdy przyjdzie co do czego boja się stanąć z kobieta w zawodach w piciu. Pf, takich mi nie potrzeba. Na razie nie ma godnego - oznajmiła z godnością i dumnym obliczem.

- A ten chłopak w okularach, o którym mi opowiadałaś? - spytałam z uśmiechem. - Albo pan dyrektor?

Kobieta spojrzała ze zdziwieniem na Revens.
- Yukio? Yukio to dzieciak. Może i bardziej odpowiedzialny, ale dzieciak. Fajnie się go dręczy i lubię się z nim przekomarzać, ale to raczej przyjaciel. A Mephisto... Skąd ci on przyszedł do głowy, przecież to dupek wyglądający, jakby się urwał z cyrku lub zakładu dla obłąkanych.

Zaśmiałam się głośno. Puściłam kobietę i tarzałam się chwilę po podłodze.
- Czyli nie tylko ja tak uważam! Nawet bieliznę ma jak z cyrku! Wiedziałaś, że ma gacie z wzorkiem w małe, diabelskie widełki? - Mówiąc to śmiałam się głośno, machając przy tym w powietrzu nogami.

Shura obserwowała wyczyny dziewczyny ze skonsternowaną miną.
- Skąd ty wiesz, jakie on nosi gacie? To niepokojące.