3.0

- Skup się, Anakinie. Użyj mocy. Moc silna jest w Tobie.

Zaśmiała się słysząc słowa dyrektora. I próbowała dalej, z uśmiechem

Próbować to sobie może.
- A podniosłaby panna sama ten konar? - Rzeczona gałąź była sporo większa od patyczka, który wcześniej przenosiła dziewczyna.

- Nie wiem...
- Nie. To słabeusz - stwierdził lis. Zapewne chcąc sprawić, by dziewczę ruszyło konar w końcu.

Odstawiłem wiec gałąź na ziemię.
- A spróbuje panna?

Więc spróbowała.

Obserwowałem spokojnie jej poczynania, nie utrudniając Revens tego zadania.

Trochę się zatrzęsło, ale nie podniosło. Cóż.

- Niech panna próbuje dalej.

Probowała dobre 20 minut. I dupa.

- Czyli jednak trzeba zacząć od absolutnych podstaw... - Przez kolejnych kilkanaście minut tłumaczyłem dziewczynie właśnie takie absolutne podstawy, jak choćby manipulacja własna energią. Odczuwanie jej, przemieszczanie, choćby i w obrębie swojego ciała.

A ona starałą się sluchać.

Przynajmniej tyle. Następnie prosiłem ją o zrobienie PSI-bala. Najbanalniejsza rzecz na świecie.
- Niech sobie panna wyobrazi, że trzyma w dłoniach piłkę. Musi panna oddalać od siebie dłonie, by wpuścić do piłki więcej energii z otoczenia, kierując ją tam, a następnie zbliżać dłonie, by tę energię skondensować. Powinna panna poczuć, że trzyma coś między dłoniami, jak magnesy jednoimienne. Nie może panna złączyć palców dwóch dłoni.

- ... Czego pan ode mnie wymaga?

Wyjaśniłem jej wszystko jeszcze raz. Wolniej. Pokazując, o co chodzi.

Nie o to chodziło, ale cóż.
Próbowała więc. I nie wiem czy jej wyszło czy nie, bo się nie znam XD I nie wiem jaki masz plan

Dziewczę próbowało dość długo, jednak bez efektów.
- Nic panna nie czuje?

- Nie... A powinnam?

- Owszem. Coś, jakby trzymała panna w dłoniach dwa magnesy zwrócone do siebie tymi samymi biegunami. Odpychanie, niemożność złączenia dłoni.

Pokręciła głową.
- Nie czuję nic takiego...

- Dziwne... jest panna zdolna do telekinezy, co stoi na o wiele wyższym poziomie niźli tak banalne ćwiczenie.

Wzruszyła ramionami. A lis oznajmił, że się nudzi i idzie pozwiedzać las. Toż wrócił do bardziej zwierzęcej formy i sobie gdzieś pobiegł. I się kręcił w okolicy, ale tak, żeby Mefi nie widział. Kraść dziewoi energii też nie przestał.

Długo już tu siedzieliśmy, więc postanowiłem zbierać się do powrotu.
- Panna pozwoli. - Podszedłem do niej, wyciągając w kierunku dziewczyny dłoń.
- Lisowaty sam wróci, czy go zawołać?

- Będzie zły jeśli mu nie powiem...

- Więc proszę, może go panna zawołać. - Wciąż stałem z wyciągniętą ręką, chcąc dziewczynie pomóc wstać.