3.0

Postanowiłem nie wnikać, bo to zapewne był dość ciężki temat. Cóż, ofiary zazwyczaj nie chcą mówić o traumatycznych przeżyciach. Chyba, że chodzi o rozmowy z terapeutą, ale i to nie zawsze.
- W szkole? - spytałem w końcu po dłuższej chwili milczenia. Cóż, tym akurat powinienem się zająć.

- Nie, kiedyś w porcie, jak coś załatwialam...

Pokiwałem tylko głową, nie zadając kolejnych pytań.

Się trochę wstdziła tego, ale cóż

Rozumiem, dlatego nie naciskam. Podszedłem do biurka i wyjąłem szuflady wizytówkę. Nad podanym na niej numerem telefonu służbowego dopisałem swój numer prywatny, po czym wręczyłem wizytówkę Revens.
- Odpowiadam za panny bezpieczeństwo jako uczennicy tej szkoły, ale szczególnie jako mojej uczennicy. Gdyby coś panie zagrażało wystarczy choćby puścić sygnał. Mam swoje sposoby na odnajdywanie zbłąkanych uczniów.

Pokiwała głową odbierając wizytówkę.

Uśmiechnąłem się do niej delikatnie, wracając na swoje miejsce na krześle.

Siez arumieniła jak sie tak dyrciu uśmiechnął. I sobie mysli że to sam seks jest. I w sumie nie wie co robić z numerem telefonu dyrcia.

Sugeruję zapisać. I zachować. Takie rzeczy się przydają.
- Lepiej się panna czuje?

Fakt, ale czy na pewno to dozwolone? Mieć numer nauczyciela? ALbo czy to chociaż przyzwoite.
- Trochę - powiedziała przepisując do telefonu numer Mefa.

Jeśli to służy ratowaniu życia - owszem. Jest to jak najbardziej stosowne.
- Na tyle dobrze, by iść na strzelnicę, czy też woli panna, bym ją odprowadził do akademiku?

- Mogę iść - powiedziała wstając. A numer dyrcia zapisała jako "Sytuacje kryzysowe"

Poszliśmy więc na strzelnicę, a podczas drogi asekurowałem Revens, co by nie zasłabła nagle. Na miejscu miała wybór, co do broni.

Zaczęła oglądać bazookę z zainteresowaniem, ale stwierdziła, że raczej jej nie uniesie. Dlatego też wzięła się za oglądanie innych dziadostw.

Ja zaś spokojnie stałem na uboczu, obserwując poczynania dziewczyny.

Dziewczyna ostatecznie wybrała dwa pistolety w stylu lary croft.

A ja wskazałem jej cele. Cóż, trafić, nie zabić siebie i mnie, zadanie proste.

I względnie trafiła. Tomb Riderem nie jest, więc nie było tak dobrze, ale leiej niż jakby strzelało małe dziecko.

- Celność, szybkość i skupienie, trafień naturalnie, choć strzelca również, trzeba będzie jeszcze poćwiczyć, jednakże obsługa broni jest dość sprawna. - Oceniłem, gdy skończyła maltretowanie celów.

Pokiwała głową.
- Czyli będzie ze mnie egzorcysta?

Pokiwałem powoli głową.
- Nawet całkiem przyzwoity, jednakże to wymaga pracy. Rozumiem, że jest na to panna gotowa?

Pokiwała głową z uśmiechem. W końcu tyle godzin sam na sam z dyrciem...

- Na dziś to wszystko. Czuje się panna na siłach, by dotrzeć samodzielnie do akademiku?

Pokiwała głową, po czym poszła do siebie tworząc w głowie wizje wydarzeń, które nigdy ie będą miały miejsca.

Kto je tam wie, może nie takie nierealne. Przed odejściem poinstruowałem jeszcze dziewczynę, że będziemy się spotykać wa razy w tygodniu, w środy i soboty, kolejno o 18 i 12. Kolejne dni przebiegały dość spokojnie, aż przyszła sobota.