Paryż

- Tak, podejrzewałaś, że jestem elfem - wypomniałem jej ze złośliwym uśmiechem.
- I wiedziałaś jednocześnie jakie inne, bzdurne teorie na mój temat krążą po szkole. Levi i Elizabeth nie wyróżniają się aż tak bardzo jak ja, więc będzie tym łatwiej.

- Gdybyś chciał dałbyś radę wyczarować cukierki z parasola - powiedziałam. - Podejrzewałam, że jesteś albo elfem albo demonem. Ale bardziej skłonna byłam uwierzyć w to, że demonem.

- Dałbym radę, owszem - potwierdziłem znów poruszając leniwie ogonem i obserwując żonę uważnie.
- Więc jakie jest twoje zdanie?

- Można ich tam wysłać... - powiedziałam odwracając wzrok.

- Coś nie tak? - spytałem z troską przekrzywiając głowę i patrząc na żonę pod kątem.

- Nie patrz tak na mnie - powiedziałam przysuwając się do drzwi.

- Jak mam nie patrzeć? - spytałem z półuśmiechem. Właściwie mogłem zamknąć drzwi nawet nie wstając z łóżka, jednak tego nie chciałem. To przecież nie jest więzienie.

- Jakbyś się zastanawiał co jeszcze musisz zrobić żeby zaciągnąć mnie do łóżka...

- Jak ty mnie dobrze znasz... - mruknąłem mrużąc oczy z zadowoleniem.

- Nie mam nastroju na takie rzeczy. Poza tym dzieci są w domu i w każdej chwili mogą tu wejść - powiedziałam chcąc wybić mu z głowy takie rzeczy.

Westchnąłem cicho z niepocieszoną miną. Podniosłem się do pozycji półleżącej opierając się na łokciach.
- Będziemy mieć trochę czasu tylko dla siebie...

- Jak pojedziemy sobie na wakacje - dopowiedziałam, po czym wyszłam z sypialni, żeby sprawdzić co robią dzieci.

Odprowadziłem wzrokiem żonę niezbyt zachwycony rozwojem sytuacji. Cóż, jak mus to mus. Wstałem zszedłem na dół za Victorią.
- Wpierw spytaj teściów, jaki termin im pasuje. Shura i Artur są chyba bardziej ugodowi.

- Teraz nie będe dzwonić bo sobie ubzdurają że mam ochotę się z nimi widzieć - powiedziałam wchodząc do salonu. - Levi, zrzuć psa z kanapy - powiedziałam idąc do kuchni, w której zastałam puste obie miski psa. - Elizabeth, nalej psu wody.

- Kto chce się pobawić z wujkiem Amaimonem? - spytałem zwracając się do dzieci. Amaimon może i nie był najlepszą niańką, jednak ze swoim zamiłowaniem do zabaw, niezdrowych aczkolwiek smacznych przekąsek i braku zasad do zabawiania kogokolwiek nadawał się idealnie.

- Chętnych brak - odezwał się Levi gapiąc w tv. Elizabeth zgodnie z poleceniem przyszła do kuchni i nalała wody do miski dla psa, po czym zawołała go.

- Jakoś mało chętni jesteście do aktywności poza domem... Szermierka, walka wręcz, samoobrona? Mogę was sporo nauczyć, jakoś wykorzystać czas wolny, a nie siedzieć jedynie przed telewizorem. - Nie podobał mi się bierny sposób spędzania wolnego czasu.

- Naucz mnie jeździć konno z jednoczesnym wywijaniem mieczem - powiedział levi

- Na coś takiego jesteś za mały - zastrzegłem patrząc groźnie na syna.
- Wszystko po kolei, a do jazdy konnej z rynsztunkiem musisz trochę podrosnąć. Nie tylko wiekiem, ale i wzrostem.

- Jazdy konnej uczą się dzieci młodsze od niego... - zauważyłam wychodząc z kuchni, a za mną Elizabeth.
- Tata, a mogę jednorożca? - zapytała dziewczynka podchodząc do ojca.

- Z rynsztunkiem? W średniowieczu i owszem, ale wtedy inaczej wychowywano dzieci od małego... - Mówiąc to spojrzałem na córkę. Jednorożec? Jeden odwiedził nasz ślub...
- O jednorożcach z chęcią opowie ci mama, widziała jednego.

- Już mi kiedyś opowiadała. A ja takiego nie chcę! Ma być różowy ze złotą grzywą, ogonem i rogiem! - zawołała chwytając Mephisto za rękę. Levi spojrzał na niego.
- Na razie samej jazdy, bez tego całego ciężkiego sprzętu. I szermierki!

- Na taką naukę jak najbardziej mogę się zgodzić. Jaką bronią? - spytałem syna.
- Levi będzie jeździł na koniu, ty zamierzasz na jednorożcu?

- Jednorożec też koń, prawda? - zapytała.
- A jakie są? - zapytał nieco zdziwiony, że może istnieć jakiś inny rodzaj broni niż miecz.

- Zwykły miecz obusieczny półtora ręczny, dwuręczny, szabla, rapier, szpada, floret, katana, sztylety... Trochę tego jest, dalej wszelkie dzidy, halabardy, oraz reszta broni drzewcowej, łuki, kusze. Jest w czym wybierać. Każda ma swoje zalety, ale i wady - wyjaśniłem Leviemu wymieniając kolejne rodzaje broni.
- Nie, jednorożec to nie koń. Ta sama rodzina, ale nie ten sam gatunek.