Wymiar Gox 2

Jakich kilka miesięcy, pod koniec wakacji zawitałem w progu z informacją, że Revens powinna wrócić, bo nazajutrz zaczynają się zajęcia. Nie ma tak dobrze, koniec wakacji.

Wiadomo o co chodzi.
I ona zła była, że on tylko o tej szkole ją poinformował i że jej nie prosi, zeby mu wybaczyła i wróciła. I płakała w kąciku bujajac się jakby chorobę sierocą miała.

W sumie wakacje trwają dwa miesiące, a nie powiedziane, kiedy ona zwiała... Zwracam honor.

Spytałem babcię Victorii, czy mogę porozmawiać z dziewczyną.

Babcia miała wrażenie, że dyrciu chory jakiś jest, ale się zgodziła. Podsłuchiwać zawsze można

Chory na głowę, jak mniemam.
- Victorio? - spytałem, pukając do jej drzwi.

Dokładnie.
Dziewczę otworzyło drzwi.

- Możemy porozmawiać? - spytałem spokojnie, patrząc na dziewczynę.

- O czym?

- Ogólnie. Panienka, szkoła, wydarzenia przed wakacjami...

- "Panienka"?
Się jej zrobiło bardziej przykro i było to widać

Dałem jej znak oczami, że zaraz za mną stoi babcia. I czatuje.
- Może być i pani, wszak niedługo osiemnaste urodziny.

Babcia nie stoi za nim, a w łazience obok ze szklanką przyłożoną do ściany. Się Vic w innym języku odezwała, angielskim mianowicie.
- Babcia nie zna angielskiego.

Przeszedłem więc płynnie na angielski.
- Nie chciałem cię ściągać do szkoły silą, więc dałem ci czas, być odpoczęła od wyspy, ode mnie... Czas jednak wracać.

- I przyjechałeś tylko po to, zeby przypomnieć o szkole

- Nie. By cię stąd zabrać. Przy ostatnim spotkaniu próbowałaś mnie zabić...

- ... To nie było specjalnie

- Może. Niemniej jednak, wolałem dać ci czas na ochłonięcie.

- Nie szukałeś mnie. Nie zależy ci na mnie.

- Zależy. Właśnie dlatego wolałem, byś doszła do siebie. Wtedy byłaś wzburzona i wolałem nie pogarszać sprawy.

- Tyle czasu ci to zajęło?!

- Krótko... - westchnąłem cicho.
- Czas mija nam inaczej.

Się jej zrobiło przykro, że dla niego tylko dwa miesiace

- Wybacz... Mamy inne poczucie czasu.

I sie rozpłakała

Złapałem ją szybko za ramię i przeniosłem nas do Gox. Wolałem nie robić scen przy babci dziewczyny. Niepewnie ją przytuliłem bojąc się, że będzie się wyrywać.
- Spokojnie...