Gabinet dyrcia

Spojrzałem na nią z ukosa. Odpowiedź uczennicy była zadowalająca. Nie byłą to cała prawda, widziałem wyraźnie jej reakcje, a dodać dwa do dwóch i człowiek umie. Mimo wszystko nie kłamała. Dobrze, może być pojętną uczennicą.
- Nie będę cię zatrzymywać. Dziękuję za pomoc. Nie muszę chyba mówić, że wszystko, co tu usłyszałaś, powinno pozostać między nami?

- Nie, nie trzeba. - powiedziałam przysuwając mu ostatnie posegregowane papierzyska. Wstałam zarzucając na ramię torbę i dygnęłam lekko jak to miałam w zwyczaju robić przy pożegnaniach. - Do widzenia. - Odwróciłam się i w miarę energicznie przeszłam odległość dzielącą mnie z drzwiami. Chwilę później byłam w drodze do mojego pokoju.
Jak mnie zwolnił to skorzystam.
Po paru minutach siedziałam sobie na podłodze mojego pokoju myśląc ile trzeba będzie odpisywać.

Spojrzałem na zegarek. Zbliżała się godzina, o której powinienem był rozpocząć zajęcia z Victoria Revens... Gdzie ja dziś wysłałem? Chyba sala treningowa. Tak, to z pewnością tam. Wstałem od biurka i teleportowałem się wprost do odpowiedniej sali.

Skończyłam wszystkie obowiązkowe, po których szybkim krokiem udałam się do swojego pokoju i za radą pana Phelesa przygotowałam się do zajęć w terenie. Mianowicie - ubrałam na siebie ciuchy, które przeznaczone były na zniszczenie. Dres, koszulka, bluza i znoszone, aczkolwiek wygodne buty. Do tego zabrałam butelkę wody. Nigdy nie wiadomo co się szykuje. Nie z tym facetem.
Przeszłam wszystkie te stopnie kolejny raz w tym tygodniu. U ich szczytu przystanęłam by odsapnąć, a chwilę później zapukałam do gabinetu dyrektora. Nie weszłam jednak do środka, tylko czekałam pod drzwiami wciąż dysząc.

Słysząc pukanie podniosłem wzrok znad książki. Zaznaczyłem czytany fragment zakładką, po czym odłożyłem tom na brzeg biurka.
- Proszę wejść - powiedziałem na tyle głośno, by każda osoba będąca za drzwiami była w stanie to usłyszeć. Czekałem na swą uczennice, z którą miałem dziś wyruszyć poza szkołę, więc miejsce marynarki zajął długi płaszcz egzorcysty. Fioletowy, naturalnie.

Uchyliłam lekko drzwi, a przez powstałą szparę wetknęłam do gabinetu głowę.
- Dzień dobry. Idziemy? - zapytałam bez obwijania w bawełnę. Otworzyłam szerzej oczy widząc płaszcz egzorcysty. - To my na misję jakąś idziemy? - Byłam szczerze zdumiona tym faktem. Spodziewałam się raczej zwykłego szwędania się po lesie bez konkretnego celu. Ewentualnie, żeby wybić mi z głowy istnienie elfów.
Przyjrzałam się pomieszczeniu i odkryłam, że książek jest tutaj więcej niż sądziłam. Byłam tu parę razy i zawsze dziwiła mnie ich ilość, ale nigdy nie zwróciłam uwagi na ściany inne niż ta po prawej oraz ta za biurkiem pana Phelesa, a dokładniej okno za nim.

Wstałem od biurka sięgając po stojącą przy nim szablę, którą zaraz po tym przypiąłem do pasa.
- Owszem, idziemy na misję - przytaknąłem z szerokim uśmiechem ujawniającym kły.
- To nic skrajnie niebezpiecznego, jednak za prostsze zadania czasem też się zabieram. Ot, dla sportu, rozrywki i ćwiczeń. Więc nie martw się, to nie polowanie na żadnego z książąt piekielnych - wyjaśniłem spokojnie idąc w jej kierunku.
- Panienka pozwoli. - Wyciągnąłem ku niej dłoń kłaniając się przy tym.

Weszłam do gabinetu zamykając za sobą drzwi.
- Nie mam broni - przyznałam patrząc na zbliżającego się mężczyznę, który chwilę później wyciągnął do mnie dłoń. Chwyciłam ją niepewnie, zastanawiając się przy tym jak i czy w ogóle pan Pheles zamierzał rozwiazać zaistniały problem. Inna sprawa, że mógł sobie postanowić iż będę stać z boku i patrzeć, ale to mało prawdopodobne.

Kiwnąłem głową przyjmując to do wiadomości.
- To żaden problem. - Strzeliłem palcami wolnej ręki i zaraz po tym pojawił się tuż obok mnie miecz półtora ręczny w fioletowej pochwie z pasem, który można było przewiesić sobie przez ramię bądź przepasać, jednak pierwsza opcja była zdecydowanie wygodniejsza dla niższych, drobniejszych osób. Złapałem miecz nim ten upadł na podłogę i podałem dziewczynie.
- W pełni zdatny do walki, ostatnio polerowałem i ostrzyłem cały arsenał - zapewniłem, po czym cicho odliczyłem po niemiecku do trzech i oboje zniknęliśmy w kłębach purpurowej mgły teleportując się wprost na nabrzeże.

Odebrałam od pana Phelesa broń słuchając co ma na jej temat do powiedzenia. Niestety nie wyjaśnił dlaczego pochwa była fioletowa. Cóż... I tak lepsze to niż róż.
Chwilę później usłyszałam jak dyrektor liczył po niemiecku. W piekle mówią po niemiecku, na pewno.

Pojawiliśmy się na powrót w moim gabinecie, który przywitał nas spokojnym półmrokiem i ciszą. Strzeliłem palcami wolnej ręki, a ciemność rozświetlił przytłumiony blask lampy. Nie puściłem Revens, wręcz przeciwnie, pociągnąłem ją delikatnie za rękę w swoim kierunku. Objąłem ją wolną ręką w talii i uśmiechnąłem się drapieżnie zdmuchując kilka kosmyków sprzed moich oczu. Nic to nie dało, gdyż natychmiast opadły mi z powrotem na twarz.
- Umiesz tańczyć?

Już chciałam podziękować i odejść, lecz nie było mi dane tego dokonać, bowiem pan dyrektor przyciągnął mnie do siebie i objął w tali. Zrobiłam się czerwona, ale nie odwróciłam wzroku. Przełknęłam ślinę, a po tym jak zebrałam się w sobie, wyciągnęłam wolną rękę w stronę twarzy pana Phelesa i zaczęłam odgarniać z jego twarzy włosy zupełnie ignorując przy tym jego pytanie.

Nie ruszałem się pozwalając jej bez przeszkód manipulować przy moich włosach. Patrzyłem jej przy tym prosto w oczy niezmiennie ukazując kły w uśmiechu drapieżcy, który po długiej pogoni przydybał wreszcie swą ofiarę.
- Wyglądam aż tak źle czy żałośnie, że się nade mną litujesz?

- Zabawnie - odpowiedziałam patrząc na swoje palce pracujące przy włosach mężczyzny. Jednocześnie starałam się ignorować świadomość tego, że stał tak blisko i na mnie patrzył.

Wciąż obejmowałem ją w talii, jednak pościłem jej dłoń i delikatnie przygładziłem włosy dziewczyny wolną ręką.
- Nie trudź się, zawsze tak jest po wichurze, locie lub tuż po śnie. Powinienem je porządnie rozczesać, inaczej żyją własnym życiem.

Czując na głowie dłoń mężczyzny przerwałam czynność i zamknęłam na moment oczy. Prawie jakby przytulał mnie ojciec. Prawie.
Chwilę później spuściłam głowę, jednocześnie dając sobie spokój z włosami dyrektora. Zabrałam rękę od jego twarzy i nie wiedzieć czemu położyłam ją na należącej do niego klatce piersiowej delikatnie ściskając materiał płaszcza.

Dziewczyna dziwnie się zachowywała. Cóż, ludzie częstokroć twierdzili, że kobiety dziwnie się zachowują. Częstokroć również mieli rację. Nie mieli oni jednak tysięcy lat doświadczenia w obcowaniu ze swym własnym gatunkiem i często zwyczajnie nie potrafili zrozumieć, dlaczego ktoś zachowuje się tak a nie inaczej, bez względu na płeć. Biedne, zagubione dzieci nierozumiejące nawet własnej rasy. Przeniosłem wolną rękę na plecy dziewczyny obejmując ją i delikatnie gładząc po plecach. Przyciągnąłem ją jeszcze bliżej do siebie i schyliłem głowę opierając policzek na jej włosach.
- Tego właśnie chcesz?

Kiwnęłam głową i nic nie mówiąc wtuliłam się w mężczyznę. Ponownie zamknęłam oczy.
- Tak ciepło... - wyszeptałam niemal niesłyszalnie.
Faktycznie było mi cieplej. Nawet nie przez fakt, że przytulałam się do faceta, na którego widok moje serce biło szybciej. Po prostu był ciepły. Przyjemnie ciepły.

Wciąż obejmowałem Victorię głaszcząc ją uspokajająco po plecach. Po kilku minutach ostrożnie odsunąłem od siebie dziewczynę, ledwie na tyle, bym mógł spojrzeć jej w twarz. Wciąż obejmując ją w talii delikatnie wplotłem palce wolnej dłoni w jej włosy i pocałowałem ją. Wahałem się jedynie przez chwilę. Była młoda, nawet bardzo młoda, nie mówiąc już o dzielących nas mileniach, jednak w pewien sposób mnie pociągała. Była oryginalna, tak, zwróciła moją uwagę, choć tak blisko znaliśmy się bądź co bądź niezbyt długo. Oczywiście, że wiem, jak się obchodzić z kobietami. Nie był to pocałunek jak przy podpisywaniu paktu, czy wtedy, kiedy Revens starała się mi uciec. Ten był inny. Delikatny, z uczuciem i ostrożny, nie chciałem jej przypadkiem zranić kłami.

Gdy poczułam, że dyrektor mnie od siebie odsuwa poczułam się rozczarowana, odrzucona. Jednak ku mojemu ogromnemu zaskoczeniu pocałował mnie, ale inaczej niż ostatnio. Jakoś tak przyjemniej.
Nie myśląc długo odwzajemniłam gest. Zakładam, że szło mi to nieudolnie, w końcu chłopaka nigdy nie miałam, ale trudno. Trzeba łapać okazję.

Przerwałem po chwili pocałunek świadom, że dziewczyna musi oddychać, a i ja powinienem.
- Teraz lepiej? - spytałem z uśmiechem malującym się na ustach. Znałem odpowiedź i wystarczającym potwierdzeniem był fakt, że dziewczyna nawet nie próbowała uciekać, ani też nie czuć było od niej strachu, chciałem to jednak usłyszeć od niej.

Jęknęłam niezadowolona, gdy pan Pheles przestał. Chciałam więcej.
- Lepiej... - wybąkałam patrząc na mężczyznę nieco rozmarzona.

Cóż, Victoria była całkowicie niedoświadczona i nieporadna ale wygląda na to, że jej się spodobało.
- Spokojnie, nigdzie ci przecież nie ucieknę - mruknąłem cicho, po czym ponownie pocałowałem ją, teraz nieco odważniej. Nie bała się i nie uciekała, w dodatku była chętna. Ludźmi tak łatwo kierować wedle woli...

Z uśmiechem odwzajemniłam pocałunek. Nie mogłam uwierzyć w to, co się dzieje. Całowałam się z dyrektorem szkoły.
Położyłam drugą dłoń na jego klatce piersiowej, tak że teraz obie się na niej znajdowały, więc gdyby okazało się, że chce mi coś zrobić mogę spróbować go odepchnąć.

W końcu przestałem całować Revens, jednak wciąż ją obejmowałem i obserwowałem jej twarz. To, co robiliśmy absolutnie nie było odpowiednim zachowaniem dyrektora szkoły i uczennicy. Jakoś mnie to specjalnie nie obchodziło...
- Jesteś moja - szepnąłem cicho patrząc jej prosto w oczy.