Gabinet dyrcia

- Badz mezczyzna! Walcz!

- Kirigakure, nie próbuj naciskać na męską dumę, bo to nie zadziała. Widziałem zbyt wielu wodzów zaprzepaszczających nadzieje tysięcy przez coś tak głupiego jak duma. - Siedziałem spokojnie nieporuszony jej nawoływaniem.

- PIJ ZE MNĄ!

- Co ci tak zależy? - spytał popijając ze spokojem trunek.
- Aż mi przypominasz Twardowskiego i jego polskie pytanie, "Ze mną się nie napijesz?" - spytałem udając głos starego czarownika.

- No, właśnie. Ze mną się nie napijesz?

- Każda rozsądna osoba by odmówiła - zauważyłem wskazując na Shurę.
- Jesteś ninja, w dodatku masz powody zarówno do tego, by stać za mną murem jak i do tego, by próbować mnie zabić.

- W tej chwili wolę się z ciebie pośmiać - powiedziała podsuwając mu kolejną puszkę piwa.

- Sadystka - mruknąłem pod nosem otwierając kolejną puszkę. Ciekaw byłem, jak długo zdoła wytrzymać moja rozmówczyni. Sam zapomniałem jej wspomnieć o drobnym szczególe, jakim była moja umiejętność pozbywania się skutków spożywania alkoholu, tak u siebie jak i u innych. Choć Shura już ją widziała, więc ja nie widziałem problemu.

Piła dalej zadowolona z siebie.

Obserwowałem z ciekawością proces upijania się Shury.
- Jesteś pewna, że czujesz się dobrze?

- Czue sie swtnie! - zawołała rzucając w Mefiwgo pustą puszką.

Złapałem lecący ku mnie pocisk patrząc na Shurę z uniesionymi brwiami.
- Właśnie widzę. Odprowadzić cię, czy sama sobie poradzisz?

- Dham shobhie rhadhe shamha! Pij! - przysunęła kolejną dawkę alkoholu.

Westchnąłem cicho z dezaprobata widząc, w jakim znajduje się stanie.
- Nie jesteś śpiąca, rozkojarzona? Ile widzisz palców? - spytałem podnosząc dłoń z dwoma wyprostowanymi palcami.

- Dła - odpowiedziała niepewna tego co widzi.

- Przynajmniej wzrok poprawny - mruknąłem opuszczając rękę.
- Myślę, że powinnaś iść spać, to ci dobrze zrobi.

- Nie łide sfac! - zwołała kobieta.

- Co więc zamierzasz zrobić? - spytałem leniwie popijając piwo, jednak nie spuszczając wzroku z Shury.

- Nicfff - odpowiedziała dopijając puszkę.

Minął tydzień, odkąd Victoria mnie zostawiła. Czekałem teraz na nią mając pewna propozycję. Prócz mnie w gabinecie siedział jeszcze mężczyzna o gładkich rysach i ciemnych włosach przystrzyżonych równo na linii szczęki.
- Proszę - powiedziałem natychmiast po usłyszeniu pukania do drzwi.

Weszłam do gabinetu. Zatrzymałam się zdziwiona widząc dodatkową osobę.
- Dzień dobry... - przywitałam sie ostrożnie, jednocześnie wyciągając z kieszeni kurtki wodę święconą.

Mężczyzna widząc gest dziewczyny uśmiechnął się pod nosem.
- Dzień dobry - odpowiedział Victorii, po czym zwrócił się do mnie: - To ona? - spytał z cieniem rozbawienia na twarzy. Skinąłem głową potwierdzając jego przypuszczenia.
- Victorio, to jest archanioł Gabriel. - Przedstawiłem przybysza, który skłonił się lekko.

Że co?
Przyjrzałam się przybyszowi.
- Niech będzie pochwalony... - powiedziałam nie do końca wiedząc jak mam się zachowywać w zaistniałej sytuacji.

Anioł posłał jej szeroki, rozbawiony uśmiech ukazując w nim porażająco białe zęby.
- Jest w stanie pomóc nam w zerwaniu paktu - wyjaśniłem wstając i obchodząc wokoło biurko.
- To zerwie wszelkie wasze umowy. Przestaniecie być ze sobą związani przyrzeczeniami czy też magią. - Gabriel wstał z fotela, czemu towarzyszył cichy szelest piór, choć jego skrzydła nie były widoczne.
- Revens, to poważna sprawa. Zgadzasz się?

Moja nieskończona liczba życzeń... Oj tam, i tak z tego nie korzystałam.
- Oczywiście. - Zblizyłam się do anioła.