Gabinet dyrcia

- Lepiej. Nie idealnie, ale lepiej - podsumowałem, kiedy dziewczyna skończyła.
- Może jednak coś z ciebie będzie.

A może jednak nie? Zapytałam się w myślach.
- Tak pan myśli? - zapytałam nieśmiało.

- Mhm - mruknąłem wstając i przesiadając się obok niej. Przekartkowałem szybko księgę wyszukując kolejny fragment.
- Syberia. Niby blisko, ale ludzie niemal wcale nie znają jej kultury, tradycji, mocy...

Moje serce zabiło trochę mocniej, gdy pan Pheles usiadł obok mnie.

- Niewielu o tym pamięta, jednak na Syberii prawdziwi szamani działają do dziś. - Mówiąc to wskazałem Victorii akapit, od którego ma zacząć i oddałem jej książkę. Siedząc tuż obok dziewczyny czułem zapach jej włosów. Całkiem przyjemny zapach.

Wzięłam książkę od dyrektora, po czym zaczęłam czytać w skupieniu zapisany tekst.

Ostrożnie owinąłem ogon wokół talii dziewczyny nie chcąc jej rozpraszać. Ponad jej ramieniem również śledziłem tekst by w razie potrzeby móc go skorygować bądź uzupełnić.

Zadrżałam czując ogon pana Phelesa, jednocześnie dostałam gęsiej skórki. Przerwałam czytanie nie odwracając jednak wzroku od kartki.

Wyraźnie czułem, jak siedząca tuż obok dziewczyna zadrżała.
- Coś nie tak? - spytałem udając, że nie mam pojęcia, o co jej chodzi.

- O... ogon - wydukałam starając się nad sobą panować.

- Boisz się mojego ogona? - spytałem z nutą zdziwienia w głosie. Bać się mnie to zrozumiałe, ale ogona?

- T... trochę mi przeszkadza - wybąkałam.

- Chyba czas się przyzwyczaić do tego, że nie pracujesz z człowiekiem - wyszeptałem pochylając się w stronę dziewczyny.

Zrobiłam się czerwona. Bardzo.

- A wracając do tematu... Wolisz o tym czytać czy odwiedzić Syberię? - spytałem nie odsuwając się nawet o milimetr od Revens.

- Nie mam odpowiednich ubrań... - odpowiedziałam łykając ślinę. Odsunęłam się kawałek od pana Phelesa.

- To akurat nie jest problem, ale rozumiem, że wolisz książkę. Rozumiem to, Rosja to... oryginalny kraj. - Przez ogon Victoria nie mogła mi uciec całkowicie jednak, jak widać, próbowała.

- Prawda? - zapytałam starając się zmusić się do uśmiechu. Nazwanie Rosji oryginalną było cieawym pomysłem.

- Jednymi z niewielu, którzy zdołali mnie kiedykolwiek upić, byli Rosjanie - powiedziałem z pełna powagą.

- A Polacy pana wykiwali - powiedziałam przypominając sobie z zajęć opowieść o Twardowskim.

- Zgadza się - mruknąłem niezadowolonym głosem. Chwyciłem za szlufkę spodni Revens i przyciągnąłem ją bliżej.
- Mieli wielu potężnych magów. Polska była stolicą magii tego świata...

Zbladłam, gdy pan Pheles mnie przysunął.
- T-tak? A co powie pan o Francji? - zapytałam starając się zapomnieć o ogonie.

Uśmiechnąłem się drapieżnie widząc jej strach.
- Oriflamme, piękna rzecz. Stworzyli coś, z czego mocy nie zdawali sobie sprawy, a na pewno nie do końca. I mieli jedną całkiem potężną wiedźmę. A może medium? Wciąż się o to kłócicie, czy była jedynie posłańcem Boga, czy też służką czarta.

Uśmiech pana Phelesa przestraszył mnie jeszcze bardziej, dlatego ponownie odsunęłam się od niego.
- O kim pan mówi? - zapytałam patrząc na książkę.

- Nie uciekaj... - Wciąż trzymałem dziewczynę za szlufkę od spodni i oplatałem jej talię ogonem, więc nie mogła się odsunąć zbyt daleko.
- O Joannie d'Arc, rzecz jasna Co do Oriflamme, był to bojowy proporzec władców Francji.