3.0

- Jeśli chcesz wracać to mów... A do ruin tamtej świątyni można wchodzić.

Się uśmiechnęła.
- Pójdziemy?
Z taką dziecięcą radością i entuzjazmem

- Oczywiście. - Wziąłem ją pod rękę i wyprowadziłem z lasu do ruin.

I szła z dyrciem zadowolona.

Weszliśmy więc do ruin, gzie na omszonych i oplecionych pędami roślin widoczne były jeszcze liczne płaskorzeźb i malowidła, wyblakłe już oraz na wpół zatarte przez czas.

I dziewczę oglądało z zainteresowaniem. A gdy obejrzało spytało, czy mogą już wrócić.

- Mhm... Do szkoły?

Pokiwała głową.

Przeniosłem więc nas oboje znów do jej pokoju.
- Masz dobre wyczucie czasu. Późno się już robi...

Uśmiechnęła się.
- Śpiochy tak mają

Nachyliłem się w stronę dziewczyny, przytulając ją i całując delikatnie w usta. Po chwili jednak ją wypuściłem z objęć.
- Dobranoc więc.

Początkowo była zdziwiona, lecz gdy przestał uderzyła go z otwartej w dłoni w twarz. Odsunęła się o krok wystraszona.

Zaskoczony dotknąłem policzka, w który uderzyła mnie dziewczyna. Milczałem, patrząc tylko w twarz Revens, po czym odwróciłem się na pięcie i opuściłem jej pokój.

Odprowadziła go wzrokiem. I myśli, że trochę zbyt gwałtownie zareagowała.

Tym bardziej, że tym razem jedynie ją pocałowałem i życzyłem dobrej nocy. Nic więcej nie chciałem. Wróciłem do siebie, odkładając marynarkę i koszulę na bok. Czyżby jednak wolała moje poprzednie zachowanie?

Po prostu zdążyła się oswoić z myślą, że dyrciu chce ją jedynie przelecieć. I boi się, że wszystko co on robi to tylko po to, żeby poszła z nim do łóżka, a nie żeby zbudować normalny związek. Dlatego tak się broni, bo nie chce narobić sobie nadziei na coś więcej, gdy ma świadomość, że Mef wyraźnie powiedział, że chce z nią iść do łóżka.

Kobiety... Z Kyd było inaczej, ale i ona, i czasy, i kultura były inne. Chaosie, zaczyna mi zależeć na tej małolacie. Do czego to doszło. I wyplątać się z tego nie łatwo, zważywszy na indywidualne lekcje.

No tak, Kyd niedościgniony ideał. Victoria taka nie jest, przykro mi.
Ściąga te ciuszki od dyrcia i przebiera się w piżamę, po czym siada na podłodze opierając się o ścianę i myśląc, czy dyrciu będzie dla niej jutro niemiły za to, że go uderzyła. I że musi go przeprosić, bo trochę jej przykro. Nawet bardzo trochę.

Inne czasy. O tym, że czasy się zmieniają, powinienem wiedzieć najlepiej.
Poszedłem się umyć. Wykąpać. Leżeć przeszło godzinę w wannie i rozmyślać.

Dziewczę tam zasypia pod tą ścianą.

Ja zaś wyszedłem z wanny, gdy woda powoli zaczynała robić się dość chłodna. I powlokłem się do łóżka.

A ona śpi pod ścianą.

Przebrałem się i również poszedłem spać.

Dziewczę skończyło na podłodze obok szafki, z plecami zwróconymi ku ścianie.

Trzeba było iść do łóżka jak należy. Ja zaś obudziłem się nad ranem.