3.0

I jej lekarz w oko świeci, mówi, pyta, jak się czuje, czy wszystko słyszy, czy dobrze widzi.

A ona odpowiada, że ją boli, że słyszy i że widzi aż za dobrze bo widzi zmarszczki doktora.

Doktor uznał to za dobry znak, skoro jest zdolna do złośliwości, więc dał spokój. Kontakt jest. Sprawdził puls i ciśnienie, a wyniki nawet go zadowalały.
- Panno Revens... - odezwałem się ze spokojnym uśmiechem.

Zerka na dyrcia i myśli co to za dziwne ustrojstwo jest do niego podłączone. I do niej. I że ją boli w cholerę. ALe w sumie bardziej rozkminia ustrojstwo. A po chwili przypomina sobie co widziała w nocy i robi się czerwona, po czym odwraca wzrok.

- Spokojnie, nic pannie tutaj nie grozi. Jesteśmy w Watykanie. Straciła panna sporo krwi, ale panny stan jest stabilny. - Chciałem ją uspokoić, widząc jej nagłą reakcję.

- Boli...

- Nic dziwnego. Ile panna pamięta? - spytałem, obserwując jednego z medyków, który kombinuje coś przy aparaturze. Oznajmił, że zabawy z krwią wystarczy, bo wolą mieć jednego pacjenta, a nie dwóch.

- Do momentu jak oznajmił, że połamie mi żebra i wsadził ręce pod skórę

- Zdążył złamać dwa, nim was znalazłem. Lepiej dla panny, że straciła panna świadomość. Poskładałem żebra oraz tkani i skórę, jednak ból może się utrzymywać jeszcze przez jakiś czas... Jaką ma panna grupę krwi? - spytałem z niewinnym uśmiechem, gdy jeden z lekarzy odpinał mnie od maszyny do transfuzji.

- Nie wiem - odpowiedziała zgodnie z prawdą. Nie interesowała się tym nigdy.

- Przydało by się zainteresować. Szczęście, że mam 0 bez antygenu D... - Uśmiechnąłem się do niej, po czym podziękowałem lekarzowi za pomoc w pozbyciu się przewodu i opaski na ramieniu.

Właśnie sobi uświadomiła co to za ustrojstwo było i co dyrciu oznajmił

- Ten... lis, mówił coś pannie wcześniej? Bo chwilowo jeszcze żyje.

- W sumie to nie...
Sobie myśli, że było romantycznie a się okazało co z tego lisa za sprzedajna dziwka. I że zazdrosna. Wypadałoby zadzwonić do korepetytorki, że znalazła tańszą.

- Możliwe, że będą potrzebne panny zeznania. Choć podejrzewam, że Angel zrobi wszystko, by uniknąć procesu i przejść wprost do egzekucji.

- ... Pan Angel?

- Mhm... Niech się panna nie martwi, mówiąc o egzekucji mam na myśli lisa, a nie pannę.

Pokiwalą głową. I myśli, czy Angel tu był. I czy będzie.

- Dobra wiadomość, nie idzie panna do szkoły. Dojście do siebie może trochę zająć... Póki co zostanie panna tutaj, a gdy panny stan się poprawi zabiorę pannę na wyspę.

- Jest sobota, czy niedziela. Trudno, żebym szła do szkoły.
Sobie myśli, że wolałaby, żeby Mefi teraz zniknął bo się niezręcznie czuje w jego towarzystwie. W końcu posuwał jej korepetytorkę. I ona to widziała. Stwierdza też, że chce się położyć na boku, ale nie wie czy może.

- Mówię o przyszłym tygodniu. Możliwe, że kolejnym także. I dziś jest niedziela, około południa. Lisi demon zabrał pannę do świata duchów, ale przyniosłem pannę tutaj dość szybko.

Pokiwała głową. Jeden plus tego wszystkiego - dwa tygodnie bez Rexony.

Pochyliłem się w stronę łóżka uczennicy.
- Panna chciała mnie odwiedzić w nocy? - spytałem ze spokojem. Wszakże nie miałem pewności jeszcze, czy to ona.

Znowu zrobiła się czerwona.
- Chciałam zeby mi pan coś wyjaśnił, ale nie chciałam przeszkadzać...

- Czyli jednak to była panna... Cóż, panny szczęście. Chciałem o to zapytać, a nie znalazłszy panny w akademiku teleportowałem się do panny oraz tego chowańca. A o co chodziło?