Wymiar Gox 2

- I co to zmienia?

- Wiem sporo rzeczy, również o umierających. Nie pozwolę, by coś ci się stało.

Patrzy na niego.

- ... Victorio?

Odwraca się do niego plecami i płacze cicho. Bo on też chce mieć swoje miejsce na tamtej ścianie.

Wahałem się kilka sekund, po czym postąpiłem o krok naprzód i przytuliłem dziewczynę.
- Nie płacz, spokojnie. Przecież cię kocham, kawałek barwnego płótna nic nie znaczy. Liczysz się ty.

- Więc dlaczego inni mają swoje portrety?
Sie tuli i płacze

- Wiesz, ile lat minęło, nim zdecydowałem się zlecić ich wykonanie? Dużo. Też będziesz mieć swój.

- Bede?

- Oczywiście - potwierdziłem z przekonaniem.

- Obiecuje pan?
Patrzy na niego.

- Tak, obiecuję - odpowiedziałem natychmiast, po czym pocałowałem ją z czułością.

Odwzajemniła obejmując dyrcia

- Teraz ci lepiej? - spytałem cicho, nie wypuszczając jej z objęć.

Pokiwała słabo głową. Bo jakoś super dobrze jej nie było

- Możemy wracać na Ziemię? - spytałem cicho, wciąż ją obejmując.

Pokiwała głową.

Puściłem więc dziewczynę, trzymając ją teraz tylko za dłoń. Teleportowałem nas na powrót do mieszkania babci dziewczyny.
- Wracasz więc?

Pokiwała niepewnie głową.

- Spakuj się więc, proszę.

- Yhm.
I poszla się spakować

Ja zaś opuściłem jej sypialnie i czekałem na zewnątrz.

Się spakowałą i myśli, czy faktycznie chce wracać

A ja starałem się przed babcią Victorii wyglądać możliwie mało podejrzanie.

Babcia i tak miała go za satanistę.