Pokój 1

- W czym problem? - zapytał Rin zdziwiony tym, że Yukio jakiś widzi.
- E tam. Może śliczna koleżanka nam przyniesie dresy wtedy - powiedział rozmarzony Shima.

- To niezdrowe - wyjaśnił okularnik z karcącą miną.
- Szczerze wątpię. Co najwyżej stracisz w jej oczach jako osoba kompletnie niezorganizowana - ocenił Bon.

- Oj tam, oj tam. Jestem demonem, nic mi nie będzie - stwierdził brunet, po czym zerknął na Shimę. - Ta, i na wstępie jej zaproponuj wspólne pójście pod prysznic. Zgadzam się z Bonem.

Yukio wzniósł oczy ku niebu, jakby prosząc o cierpliwość, po czym tylko westchnął.
- Dobrze, rób co chcesz, bylebyś rano wstał.

- Tak, tak... Mam ochotę podręczyć Mephisto...

- Podejrzewam, że on ma ochotę podręczyć ciebie - odparł Bon.

- I mam też ochotę na ciebie, Boooon
- Weź, stary. To obleśne. - Zaskrzeczał Shima.

Bon rzucił najbliżej leżącą rzeczą, złożonym kocem, w stronę Okumury.
- Zamknij się, bo przesadzasz.

- Oj no, Boon - odpowiedział Okumura śmiejąc się przy tym. - Ej, Yukio. Widziałeś Shurę pijaną niejeden raz. Dałbyś radę ją naśladować?

Yukio zamyślił się, po czym zdjął płaszcz egzorcysty i przewiesił go przez oparcie jednego z foteli. następnie podszedł do Koneko.
- Heeeej, Koneko, dlaczegooo twoje imię ma tyle wspólnego z kotaaaami? - spytał przeciągając niektóre samogłoski.

- Słabo, słabo. - Pokręcił głową Rin. - Samo gadanie mi nie wystarczy. Weź się zacznij jakoś ruszać, czy coś.
- Kocie ruchy psor Kirigakure w wykonaniu psora Okumury... Hehe, chcę to zobaczyć - Shima usiadł wygodnie obok Rina.

- Spróbuj lepiej, braciszku. A może boisz się, że wypadniesz gorzej? - spytał Yukio unosząc jedną brew.

- Pijaną Shurę widziałem tylko raz, i to trzy lata temu. Ty widujesz ją w takim stanie częściej. Dawaj. Zrobię ci śniadanie na jutro do szkoły.

Yukio westchnął głęboko, po czym zdjął również okulary. Zaczął udawać nieco nieskoordynowany, jednak wciąż niezwykle zwinny marsz wokół pokoju.
- Jeśli nie zaczniecie się uczyć będę musiała was ukarać...

- Ona tak robi po pijaku? - zapytał zdziwiony Rin.

- Jeśli ja wkurzysz to tak. A nawet gorzej... - Yukio wyglądał tak, jakby właśnie przypomniał sobie bardzo traumatyczne przeżycie.

Shima uniósł brew.
- Coś się stało?
- Pewnie go uderzyła.

- Nic... Tak kobieta jest straszna, a kiedy jest pijana, to jest jeszcze straszniejsza... - mruknął w końcu Yukio otrząsając się z odrętwienia.

- Straszne to są koszulki Mephisto z napisem " I <3 anime". - Zadrżał na wspomnienie jednej z nich.

- Żebym nie musiał ci przypominać, jak ty się czasem ubierałeś... - mruknął Yukio zakładając na powrót okulary.

- Ja nie paraduję w miejscach publicznych ubrany w kimono przedstawiające narysowane lalunie! - wykrzyknął Rin.

- Może zwyczajnie nie pamiętasz swoich przebrań z przedszkolnych przedstawień... - ciągnął Yukio ku uciesze i ciekawości Bona.

- Spadaj. Ja przynajmniej nie płakałem tylko dlatego, że ktoś powiedział mi coś niemiłego.

- Za to biłeś się z kim tylko mogłeś - zauważył młodszy bliźniak.

- Oj tam, oj tam. Przynajmniej nauczyłeś się dzięki temu jak opatrywać rany i wgl. Powinieneś być mi wdzięczny! - zawołał wstając z łóżka.