Pokój 1

- Że jestem nornalny i bezpieczny

- Rin, spójrz na siebie... - Wypowiedź Suguro przerwało głośnie ziewnięcie.

- Normalny jestem - odpowiedział brunet przewracając się na drugi bok.

- Masz ciekawą definicję normalności. Nie jesteś gorszy, ale zdecydowanie nie normalny - sprecyzował Bon.

Rin prychnął, po czym ziewnął ponownie.

Bon skapitulował nie mając siły i ochoty na dalsze dyskusje, wiec zwyczajnie zasnął.

Również Rin, jak i reszta zasneli.

- Czas wstawać! - obwieścił towarzyszom Yukio zapalając światło w pokoju i odsłaniając okno.

- Spadaj Yukio. Wyłącz ktoś Słońce... - Mówiąc to, Rin obrócił się twarzą do ściany celem dalszej kontemplacji piękna sztuki jaką jest sen. Shima natomiast wstał szybko i energicznie.
- Dzieeeeeeń dobrek! - zawołał radośnie idąc w kierunku swojego mundurka.

Bon bez protestów wygramolił się z łóżka i ubrał mundurek
- Rin, spóźnimy się na lekcje. Wstawaj, albo nie dostaniesz śniadania - zagroził młodszy Okumura.

- To sam sobie ugotuję. Jestem lepszy w te klocki niż ty- odpowiedział starszy z braci niespecjalnie przejmując się faktem, że musi chodzić do szkoły. Shima widząc to podszedł do łóżka Okumury i usiadł na nim dokładnie w tym miejscu, w którym znajdował się ogon Rina, który zawył z bólu gdy Renzo na nim usiadł.
- TY! JA CIĘ ZABIJĘ!! - wykrzyczał rzucając się na niego, po czym usiadł na chłopaku okrakiem i zaczął go niemiłosiernie łaskotać, wywołując tym samym u ofiary jednoczesny atak śmiechu i paniki.

- Rin, zostaw go. Trzeba było pilnować ogona - upomniał brata Yukio wiążąc właśnie krawat.
- Trzeba przyznać, że to go skutecznie rozbudza - mruknął Suguro.

- Takie coś to chyba każdego by obudziło - stwierdził ubrany już Konekomaru. Spojrzał na przyjaciela leżącego na podłodze. - Shima, taki ufajdany na pewno nie wypadniesz dobrze w oczach tej dziewczyny...
- Właśnie! Złaź ze mnie - zrzucił z siebie Rina, po czym wstał i podszedł do Bona. Następnie obrócił się do niego plecami. - Otrzep mnie.
Niezadowolony Rin ubrał się w swój mundurek i wziął plecak z książkami, za którymi zamierzał się ukrywać podczas snu.

Bon postąpił zgodnie z prośbą przyjaciela dodatkowo prostując mu kołnierz i poprawiając krawat.
- W sumie sam się prosiłeś o bliskie spotkanie z podłogą...

- Oj tam. Lepiej tak, niż żebyśmy mięli wysłuchiwać że został w pokoju.
- Idziemy? - zapytał zniecierpliwiony Rin. Przeszkadzało mu to, że został obudzony, dlatego też chciał jak najszybciej dotrzeć do sali lekcyjej i w spokoju w niej zasnąć.

- Okumura, czy ty zapadasz w całoroczny sen zimowy? - spytał Suguro obserwując pokrzywdzonego brakiem snu chłopaka.
- Będę wspierać tutejszego nauczyciela farmakologii demonicznej, więc nie będę z wami na lekcjach - zapowiedział Yukio.

- Yukio... Ta informacja odmieniła moje życie. Dzięki, że mnie poinformowałeś - odpowiedział Rin na słowa brata, po czym spojrzał na Suguro. - Całoroczny niestety nie. Nawet nie zimowy. Ktoś - tu wskazał brata - mi na to nie pozwala.

- Jak chcesz pokonać Szatana wciąż śpiąc na lekcjach? Zachrapać mu w twarz? - spytał Yukio zabierając swój sprzęt medyka oraz dwa pistolety wraz z zapasowymi magazynkami.

- A to ciekawa taktyka...
- Taa... Dobra, idziemy na lekcję bo panienka Revens na pewno już na nas czeka!
- Marzyć każdy może...

- Szatan wtedy może co najwyżej paść ze śmiechu... - skomentował Bon zarzucając na ramię torbę z książkami.
- Prowadź, profesorze Okumura.

- Cichaj - odpowiedział Rin w stronę Bona. Shima ochoczo ruszył za Yukio.

Profesor farmakologii antydemonicznej poprowadził swych towarzyszy korytarzami akademika, według posiadanego planu, aż do stołówki.