Wymiar Gox

Usiadłem na fotelu patrząc na dziewczynę spod półprzymkniętych oczu.
- Śpij dobrze. Będę czuwać nad twoim snem.

Ponownie położyłam się do łóżka i starałam się zasnąć.

Rzeczywiście czuwałem nie mając problemów z małą ilością snu. Nie ma to jak lata praktyki.

Obudziłam się wcześnie rano, z przyzwyczajenia. W haremie wszystkie kobiety były budzone o konkretnych porach. Usiadłam więc na łóżku i przyciągnęłam do siebie nogi, na których oparłam brodę, jednocześnie obejmując je ramionami.

- Dzień dobry - przywitałem cicho Victorie widząc, że nie śpi. Zamknąłem książkę, którą przyniosłem sobie gdy spała.
- Słońce ledwie świta, nie musisz jeszcze wstawać.

- Czytał pan po ciemku? - spytałam patrząc na książkę.

- To nie jest takie trudne... Ale nie, wystarczy odrobina pomysłowości. - Pokazałem jej niewielką latarkę.

Kiwnęłam głową widząc latarkę.
- Śnił mi się harem... Jednak bez sułtana... - powiedziałam patrząc na kołdrę.

- To źle czy dobrze? - spytałem odkładając na bok książkę wraz z latarką.

- Chyba dobrze... - powiedziałam chwytając się za brzuch. Głodna jestem. I chce mi się wymiotować. I za potrzebą wypadałoby pójść...

Wstałem z fotela przeciągając zastane mięśnie.
- Chcesz coś na śniadanie? Pamiętaj o moich anty umiejętnościach kulinarnych... I nie powinnaś jeść niczego ciężkostrawnego.

- Płatki mi wystarczą... - powiedziałam wstając z łóżka i kierując się w kierunku łazienki.

Skinąłem głową, po czym wyszedłem z pokoju kierując się ku kuchni. Tam przygotowałem płatki dla nas obojga, po czym wraz z butelką wody i dwoma szklankami teleportowałem się do pokoju Revens stawiając to wszystko na biurku i czekając na dziewczynę. Zdążyłem jeszcze odnieść książkę i latarkę.

Będąc w łazience zdążyłam zwymiotować i zrobić sobie test ciążowy, który zostawił mi pan Pheles. Widząc wynik zemdlałam, bynajmniej nie ze szcześcia.

Kiedy Victoria siedziała w łazience już dość długo bez najcichszego szmeru zacząłem się niepokoić.
- Victoria? - spytałem pukając do drzwi. Nie usłyszałem żadnej odpowiedzi, więc pełen obaw teleportowałem się do środka, gdyż drzwi były zamknięte. Ostrożnie podniosłem zemdloną dziewczynę z podłogi i, po otwarciu drzwi od wewnątrz, zaniosłem ją do sypialni, gdzie położyłem Revens na łóżku.

Leżałam nieprzytomna na łóżku.

Ułożyłem Revens na wznak i odchyliłem jej nieco głowę do tyłu, by mogła swobodnie oddychać. Usiadłem znów na fotelu czekając, aż dziewczyna się ocknie.

Ocknęłam się po kilku godzinach.

Widząc, że dziewczynie wraca świadomość, podszedłem do jej łóżka.
- Źle się poczułaś? - spytałem stając obok i z troską patrząc na dziewczynę.

-Można tak powiedzieć - odpowiedziałam na pytanie pana Phelesa.

- A jak teraz się czujesz? - spytałem nalewając do szklanki wody i stawiając ją na stoliku nocnym obok wezgłowia łóżka.

- Beznadziejnie - powiedziałam odbierając szklankę z napojem od pana Phelesa. - Jestem w ciąży z sułtanem... - powiedziałam gapiąc się w wodę.

Zamarłem w oszołomieniu wpatrując się w dziewczynę. Wcześniej nie przejmowałem się tym zbytnio, to była jedynie hipotetyczna ciąża, ale teraz... Analizowałem sytuację zastanawiając się, co powinienem zrobić. Z pewnością nie mogłem zostawić Victorii na lodzie. Gdybym nie pojawił się w jej życiu nigdy by nie miała takich problemów.
- Zajmę się dzieckiem. Wiem, że nigdy byś się nie zgodziła na aborcję, choćby przez religię, ale jesteś zbyt młoda, jak na matkę w dzisiejszych czasach. Jesteś niepełnoletnia, nie ukończyłaś nawet liceum, nie mówiąc o studiach. Mnie nikt nie zabroni adoptować dziecka, które "znalazłem na jednej z misji, a jego rodzina nie żyje."

Pokiwałam głową wciąż patrząc na ciecz w szklance.
- Ale nie mogę tak wrócić do szkoły... - powiedziałam zmartwiona.

Wskazałem dłońmi otoczenie.
- Oczywiście, że nie puszczę cię do szkoły w takim stanie. Zostaniesz ze mną tutaj, przynajmniej do czasu porodu.