Paryż

- Ani jedno, ani drugie. Konie to dobre wierzchowce, jeśli się chce nimi kierować, natomiast jednorożec sam sobą pokieruje i jeszcze cię skarci. - W starciu przeciwko smokowi właściwie żaden z kopytnych nie miał najmniejszych szans, jeśli się dobrze przyjrzeć.

- Pff... Nie znasz się - odpowiedział Levi, po czym udał się do swojego pokoju. Elizabeth zrobiła to samo.

Żeby własne dzieci nie rozumiały czegoś tak prostego jak fakt, ze starcie olbrzymiego gada z jakimkolwiek ssakiem kończy się w większości przypadków tragicznie dla ssaka...
- Rozmawiałaś z rodzicami? - spytałem wchodząc na górę.

- Byliśmy z psem na spacerze - powiedziałam podnosząc się z łóżka.

Pokiwałem głową dając znać, że przyjąłem to do wiadomości, po czym zabrałem się za chowanie miniaturowej wieży z komiksów.

Podeszłam do stosu i wzięłam do ręki jeden z nich.
- Pokaż co tam czytasz. - Mówiąc to otworzyłam przedmiot i zaczęłam przyglądać się obrazkom.

- Aktualnie Hellsing, dlatego to chowam. Zdecydowanie nieodpowiednie dla dzieci - powiedziałem zerkając na trzymany przez żonę tom.
- Dalej klasyki Marvela, czyli dla odmiany komiksy amerykańskie.

- Coś lżejszego masz? - zapytałam oddając tomik.

- Dla ciebie czy dzieci? - spytałem przeglądając w myślach biblioteczkę.

- Dla mnie - powiedziałam siadając na łóżku.

- A jaki gatunek? - dopytywałem woląc nie strzelać w ciemno.

- Komedia romantyczna - powiedziałam z powagą.

Bez słowa zniknąłem w obłoku fioletowego dymu, by po niecałej minucie wrócić z kilkoma tomami.
- Nie mówiłaś, że musi być sensowna - zastrzegłem podając żonie tomiki Arakawa Under The Bridge.

- Myślałam, że to jasne - powiedziałam odbierając od męża tomik.

Uśmiechnąłem się do żony przepraszająco.
- Więc czeka cię niespodzianka.

- Aha... - zaczęłam przeglądać mangę.

- Wybacz na chwilę - powiedziałem wychodząc z sypialni. Szybkim krokiem wyszedłem z domu na gwarne jeszcze o tej porze ulice. Żeby zapomnieć o czymś takim...

Po paru minutach odłożyłam mangę na szafkę, po czym poszłam do łazienki.

Wróciłem do domu najszybciej jak mogłem, oczywiście nie używając teleportacji. Victorii w pokoju nie było, więc odłożyłem na szafkę nocną butelkę wina i czekałem na żonę przy drzwiach z bukietem róż.

Wzięłam szybki prysznic, nasmarowałam się balsamem, owinęłam ręcznikiem i rozczesałam włosy. Ubranie. które miałam przed kąpielą wrzuciłam do kosza na brudy. Następnym, co zrobiłam był spacerek do sypialni celem założenia czegoś na siebie. Czekała mnie tam jednak miła niespodzianka w postaci męża z bukietem róż.

- Wszystkiego najlepszego, ukochana. W końcu to nasza rocznica - powiedziałem podając żonie róże. Jakoś niespecjalnie przeszkadzał mi fakt, że Victoria ubrana była jedynie w ręcznik.

Odebrałam kwiaty zdziwiona. Haha... Więc dzisiaj rocznica? Przytuliłam się do męża.
- Dziękuję i nawzajem - powiedziałam zamykając oczy. - Wybacz, ale nic dla ciebie nie mam.

- Nic nie szkodzi. Będzie jeszcze wiele kolejnych - odpowiedziałem obejmując żonę.
- Co powiesz na nie koniecznie spokojny wieczór bez dzieci?

Uśmiechnęłam się.
- Jaki? - zapytałam udając głupią.

Strzeliłem palcami zamykając tym samy drzwi.
- Na przykład z butelką wina, bez tego ręcznika... - powiedziałem zsuwając okrycie z żony.