Gabinet dyrcia

Podniosłem głowę znad dokumentów dotyczących zwiadów z ostatniej nocy, kiedy usłyszałem pukanie do drzwi.
- Proszę wejść - powiedziałem głośno i wyraźnie wpatrując się w drzwi, po czym odłożyłem raporty na biurko chcąc wrócić do nich później.

Otworzyłam ostrożnie drzwi i weszłam cicho do środka. Zamknęłam drzwi, po czym podeszłam do biurka.
- Zapomniałam panu oddać... - mówiąc to położyłam miecz na jednym z foteli stojących naprzeciw biurka.

Posłałem dziewczynie na powitanie szczery uśmiech.
- Dziękuję ci, moja droga - powiedziałem sięgając z powrotem po raport. Spodziewałem się raczej któregoś z nauczycieli ze skargą na tych okropnych uczniów, którzy znów wymyślili coś tak okropnego jak bieganie po korytarzach wymachując drewniana bronią na lewo i prawo z głośnym krzykiem oznajmiającym światu wszem i wobec, że zostali jedi.
- Jest jeszcze ranek, nie będę cię więc dręczył. Mam trochę spraw na głowie.

- Rozumiem... Ale mam do pana sprawę niecierpiącą zwłoki... - Spojrzałam na niego z poważną miną. Sytuacja spod schodów nie dawała mi spokoju.

- Tak? - spytałem zerkając na nią ponad dokumentem. Nie wyglądała na ranną, a gdyby coś napadło szkołę wiedziałbym o tym pierwszy. Coś lub też ktoś naturalnie. Oczywiście ludzie uważają błahostki za rzeczy niezwykłej wagi, jednak przy ich krótkim życiu mogą one wydawać się ważne.

- Kiedy szłam oddać panu broń zaczepiła mnie jedna z dziewczyn, mówiąc że widziała jak wychodził pan wczoraj z mojego pokoju... - patrzyłam na mężczyznę starając się nie panikować, a było trudno. Zaraz się na całą szkołę rozniesie, że nie wiadomo co robiłam z dyrektorem.

Znów obrzuciłem Revens spojrzeniem, tym razem jednak bardziej podejrzliwym.
- Widziała, jak się teleportuje i biega teraz po szkole rozpowiadając wszystkim, że jestem tak naprawdę czarnoksiężnikiem próbującym zniszczyć tę szkołę od środka? - spytałem podsuwając jedną z, moim zdaniem, najbardziej prawdopodobnych wersji wydarzeń.

- Mówiła tylko, że widziała jak pan wyszedł z mojego pokoju. I raczej z tym biega po całej szkole. - Co to za pomysł z chęcią zniszczenia szkoły, wtf? Ten facet naprawdę był dziwny.

Westchnąłem cicho kręcąc głową.
- Nie rozumiem wiec, do czego pijesz. Ot, jedna plotka więcej w kolekcji szkoły, nic nadzwyczajnego. Nikt nie jest ranny, konający lub przynajmniej chory, a demony nie szykują zmasowanego ataku. Co jest więc takiego strasznego? - dopytywałem próbując zrozumieć jej punkt widzenia. Przecież to zwykłą błahostka.

- Pan, chcąc nie chcąc, jest facetem, ja kobietą. Wychodził pan z mojego pokoju późną nocą. Co może, a raczej chce, sobie pomyśleć dziewczyna widząca coś takiego? To, że poszłam z panem do łóżka.
Byłam zła. Jak można nie rozumieć czegoś tak oczywistego?!

Patrzyłem na nią w milczeniu upewniając się, że to już wszystko i Victoria absolutnie nie żartuje. Westchnąłem ciężko kręcąc głową z rezygnacją.
- Co według ciebie mam z tym zrobić? Jak mówiłem, to tylko kolejna plotka, jakich wiele krąży po tej szkole od lat. Gdyby wszystkie miały być prawdą zacząłbym się poważnie martwić o jakieś choroby weneryczne.

Patrzyłam na siedzącego za biurkiem mężczyznę z brwią podniesioną do góry.
- Może jej pan skasować pamięć czy coś. Mówił pan, że pana możliwości są o wiele większe niż ludzi. Chcę żeby o tym zapomniała. Najlepiej jeszcze wszyscy ci, którym o tym powiedziała.

- Panuję głównie nad czasem i przestrzenią, Revens. Owszem, mógłbym cofnąć czas dla niej i dla każdej z osób, którym o tym powiedziała, jednak masowa amnezja jeszcze bardziej przyciągałaby uwagę, nie sądzisz? - spytałem bawiąc się kartkami raportu.
- Mógłbym też wejść bezpośrednio do ich umysłów. Jestem w stanie zrobić to tak, by nie byli tego świadomi, jednak jak miałbym wyśledzić wszystkie osoby, którym opowiedziała o nas?

- Pogrzebać w jej wspomnieniach i zobaczyć komu powiedziała? - Sama nie byłam specjalnie przekonana do tego, co mówię, ale innego wyjścia nie widziałam.

- I później przeglądać wspomnienia tych osób, które przekazały to jeszcze dalej? Plotki się nie powstrzyma, Victorio. Doprawdy, gdybym liczył wszystkie dziwne opowieści na mój temat, które do mnie dotarły... A to tylko drobna część, gdyż o większości zapewne się nie dowiedziałem. - Umilkłem wpatrując się w dziewczynę.
- Nie łatwiej byłoby ci powiedzieć koleżankom, że chodzisz na zajęcia wyrównawcze do mnie? nie mijałoby się to z prawdą.

- Że ja do pana na zajęcia wyrównawcze chodzę, to wiedzą. Ale pierwsze słyszę, żeby tego typu zajęcia odbywały się w pokoju ucznia o tak późnej godzinie.
Patrzyłam na mężczyznę, który zdawał się dalej nie rozumieć problemu. Westchnęłam i zrezygnowana machnęłam na to wszystko ręką. Dalsze prośby nie mają sensu.
- Nie ważne, nie było tematu... O której mam przyjść na "lekcję"?

- Jeśli bardzo cię to martwi mogę coś zrobić. Wyjaśnij mi tylko, czego dokładnie oczekujesz i powiedz chociaż, o kim mowa. - Bądź co bądź byłem zobowiązany do spełniania życzeń Revens i nie zamierzałem łamać danego słowa póki nie zagrażało to życiu bądź zdrowiu innych.
- Około piętnastej. Ubierz się odpowiednio, bo idziemy w góry - ostrzegłem wracając wzrokiem do raportu.

- Nie trzeba, jakoś sobie poradzę. Do widzenia - powiedziawszy to wymaszerowałam z pomieszczenia i zeszłam schodami w dół wieży.

Odprowadziłem ja wzrokiem, po czym wróciłem do kontemplowania dokumentu. Skoro sobie poradzi to najwidoczniej sama znalazła osób by poradzić sobie ze swym "niecierpiącym zwłoki" problemem. Wspaniale, niech się uczy. Teraz jednak mnie zainteresowała i ciekaw byłem, co z tego wyniknie.

Pod gabinetem znalazłam się kilka minut po piętnastej. Zapukałam do drzwi gabinetu po raz drugi dzisiejszego dnia. Tym razem jednak weszłam do środka zanim usłyszałam pozwolenie na wejście.

Nie zdążyłem zareagować na pukanie o drzwi, gdyż Victoria od razu weszła. Uśmiechnąłem się do niej na powitanie. Niestety nie miałem na sobie swojego majestatycznego, białego garnituru, gdyż wolałem gonie zniszczyć. Ubrany byłem w luźne, wojskowe spodnie, wysokie sznurowane buty, luźną koszulkę i cienką kurtkę.
- Gotowa na wyprawę? - spytałem podchodząc do dziewczyny.
- Teleportacja czy lot?

- Teleportacja - odpowiedziałam niemal natychmiast. - To jakiś trening będzie czy znowu misja? - zapytałam stając blisjo drzwi.

- Nigdy nie przekonam cię do lotu? - spytałem z udawanym smutkiem w głosie.
- Trening, trening. Będę cię raczej uprzedzać przed misjami, tamta poprzednia wynikła w międzyczasie i nie zdążyłem cię powiadomić. Na pomniejsze, agresywne demony wysyłam zazwyczaj oddział egzorcystów lub pojedynczą osobę, jednak tymi nieagresywnymi wolę zajmować się sam. - Jak zwykle wyciągnąłem w jej kierunku dłoń czekając na dziewczynę.

- Raczej mnie pan nie przekona. Wiem czym mogłoby sie to skończyć. - odpowiedziałam chwytają rękę mężczyzny. Zastanawiałam się co to za trening znowu pan Pheles wymyślił.

- Eins, zwei, drei. - Z chwilą, kiedy wymówiłem ostatnie słowo zniknęliśmy z kabinetu z cichym sykiem gaszonej świecy pozostawiając po sobie jedynie fioletowe kłęby dymu.