3.0

Która nie jest w ciąż. Której nawet nie tknąłem. Uporawszy się z wykładami wróciłem do Revens, tym razem bez książek. Zapukałem w drzwi jej pokoju i czekałem na odpowiedź.

Dziewczę otworzyło drzwi, i wyjrzało na korytarz.
-Dzień dobry

- Sugeruję nałożyć coś cieplejszego - stwierdziłem, widząc jej cokolwiek cienki strój.
- Chociaż... Nie, nawet nie będzie to niezbędne.

Uniosła brew.
- Po co? Gdzie idziemy?

- Niespodzianka. - Popchnąłem ja lekko, by weszła do pokoju, po czym zamknąłem za nami drzwi.
- Teleportacja z korytarza odpada - wyjaśniłem z przepraszającym uśmiechem, po czym wyciągnąłem dłoń w kierunku dziewczyny.

Patrzy na niego zdziwiona.
- Ale dokąd...

- Zobaczysz - odpowiedziałem,w ciąż czekając na dziewczynę.

Więc posłusznie założyła sweterek. Oczywiście pasujący do stroju

Gdy się ubrała chwyciłem ją delikatnie za dłoń i teleportowałem do miejsca pełnego wszelakich barw i atakującego zewsząd zgiełkiem.
- Znasz hindi?

Pokręciła głową.
- Nie? I po co tu jesteśmy?

- To miejsce, w którym mieszają się różne religie, są w stanie współegzystować... Nie oddalaj się ode mnie. Nie chciałabyś się tutaj sama zgubić. Tym bardziej, że masz jasna karnację - mówiłem podniesionym głosem przez wzgląd na wszechobecny hałas, wrzawę i klaksony samochodów. Wciąż trzymałem dziewczynę za rękę, nie chcąc jej nigdzie zgubić.

Pokiwała głową, zerkając na ręke, za którą ją Mef trzyma

Wyszliśmy na jedną z głównych ulic, która, choć trzypasmowa, mieściła ze spokojem sześć samochodów ustawionych obok siebie. Pomiędzy pasami leżały psy, krowy, ludzie, a nawet rozstawione były stragany. Wszędzie kotłowali się ludzie, krzyczący, ale nie wyglądający na niezadowolonych.

Dziewczę szło za dyrciem oglądając wszystko co mijało. I myślała po co ją tutaj zabrał.

- Ach, byłbym zapomniał. To nie jest lekcja, więc nie przejmuj się, że coś zaraz na nas wyskoczy. Nic takiego nie przewiduję. - Posłałem jej przez ramię uśmiech, po czym wróciłem do przedzierania się przez tłum.
- Dość wyróżniasz się w tłumie... Jesteś zbyt mało kolorowa - zauważyłem, gdy stanęliśmy pod ścianą jednego z budynków, tym samym unikając głównego nurtu na ulicy.
- Nosiłaś kiedyś sari?

Patrzy zdziwiona.
-Wiec po co tu jestesmy? Nie, nie nosilam

- Po prostu, dla przyjemności. I masz teraz okazję to zmienić, chodź. - Pociągnąłem ją za sobą dalej, wzdłuż ulicy, do jednego z przydrożnych sklepów, mieszczących się w budynkach na ich niższych piętrach.

Patrzy za nim zdziwiona. I troche sie rumieni.
- Nie trzeba...

- Ale chcę. Ładnie ci będzie w czymś barwnym - odpowiedziałem spokojnie, wprowadzając dziewczynę do wnętrza, gdzie natychmiast przyskoczyli sprzedawcy. Mówili również po angielsku, choć z hinduskim akcentem.

- Ale ja nie przepadam...
Troche za pozno. Nikogo nie obchodzi, ze nie lubi byc kolorowa

- Są też jednokolorowe - zauważyłem ze spokojem. Wybór był naprawdę duży, a po szybkim zmierzeniu wzrokiem dziewczyny jeden ze sprzedawców pognał w głąb sklepu, by wrócić z całkiem sporym stosem strojów o różnych barwach i wzorach.
- Stonowane barwy także są.

- Ale ja nie przepadam za kolorowymi ubraniami...

Sprzedawcy najwyraźniej to zrozumieli, więc jeden z nich zaraz wrócił ze stosikiem mniej barwnych ubrań, bardziej stonowanych. I podtyka jej pod nos taką ciemnozieloną kiecę. Tak, czarne też są.

Patrzy na to i mysli ze chodzilo jej raczej o to, żeby dyrcia nie naciągać. Wzdycha i zerka na jakieś czerwone sari.

Ja zaś spokojnie czekałem obok, choć i mnie sprzedawca przynosił długie, hinduskie koszule.