Wymiar Gox 2

Spojrzałem zaskoczony na dziewczynę.
- Oglądasz Supernatural?

- Nie. Gram w taką jedną grę... - powiedziała rumieniąc się trochę.

- Jaką grę? - spytałem zastanawiając się, kiedy zrobili spin off Supernatural, grę na jego podstawie i dlaczego ja o tym nic ne wiem?

Dziewczyna się zarumieniła i spojrzała w bok.
- Nie pamiętam tytułu... - skłamała.

- Mhm... A ten Castiel to anioł?

- Nie... - Kastiel z gry raczej aniołem nie był.

- Czyli to nie ten - orzekłem z ulga. Jednak niczego nie przegapiłem.

Spojrzała na niego zdziwiona nie wiedząc o co chodzi.

- Zastanawiałem się, czy coś przegapiłem, ale jednak nie. Lubię wasze ziemskie rozrywki - wyjaśniłem z rozbrajającym uśmiechem na twarzy.

- Ziemskie rozrywki? - dziewczę miało kosmate myśli, więctakie były jej skojarzenia.

- Książki, filmy, komiksy, gry - wyjaśniłem z uśmiechem.
- Przecież widziałaś masę tego u mnie.

Pokiwała głowa ze zrozumieniem.

Westchnąłem cicho patrząc z niezadowoleniem na świat poza łóżkiem.
- Wypadałoby wstać...

Dziewczyna pokręciła głową.
- Nie chce mi się...

- A co ci się chce? - spytałem przenosząc wzrok na dziewczynę.

- Spać, albo jeść...

- A co jeść? Biorąc pod uwagę moje mierne umiejętności kulinarne. - Posłałem jej przepraszający uśmiech.

Zastanowiła sie chwilę.
- Tosta z szynką?

Skinąłem głową. Tym nikogo nie pozbawiłem życia, ani też zdrowia. Jeszcze.
- Zostajesz tutaj, czy dasz się wyciągnąć z łóżka?

- Zostaję, zmęczona jestem...

Odpowiedziałem jej uśmiechem przesyconym iście diabelskim zadowoleniem.
- W to nie wątpię... Poczekaj więc proszę. - Po tych słowach teleportowałem się do kuchni.

Dziewczę założyło jakąś bieliznę i koszulkę, po czym zajrzało do wilczka.

Wilczek spał, zmęczony całonocnym czuwaniem w przestrachu.
Widok, jaki zastałem po powrocie z kuchni wraz z talerzem tostów, nie był dla mnie zbyt zachwycający.
- Bez ubrań ci piękniej.

- Sugeruje mi pan, że źle się ubieram?

- Sugeruję, że przy mnie możesz nawet nie nosić żadnych ubrań - doparłem z łobuzerskim uśmieszkiem.