Wymiar Gox

- Nie jest pan człowiekiem, więc zakładam, że może się pan zmienić w jakieś zwierzę, żeby móc zbliżyć się do jakiś niewinnych ludzi by ich potem opętać.
patrzyła na płonącą obręcz trochę znudzona. Wolała tancerkę z Rio...

- Poprawna odpowiedź brzmiałaby: przeczytałam Fausta - odparłem ze spokojem.
Zamknąłem oczy i pochłonęły mnie kłęby fioletowawego dymu, a kiedy znów je otworzyłem byłem w swojej niewielkiej, białej i kudłatej psiej formie. Przystąpiłem więc do realizacji zadania.

- To swoją drogą. Głownie na jego podstawie stworzyłam moją teorię na temat tego, że nie jest pan człowiekiem.
Westchnęła. Spojrzawszy na płonące koło zobaczyła słodziachnego pieska. Pospiesznie wstała z łóżka i ostrożnie podeszła do miejsca, w którym pies wylądował po wykonaniu skoku. Złapała go i wzięła na ręce.
- Ma pan tak zostać dopóki nie zmienię zdania. - Mówiąc to przytuliła do siebie psinkę i wróciła z nią na łóżko.
Chwilę później dyrektor w postaci pieska był torturowany pieszczotami, czesaniem, zabawą w gonienie za palcem itp.

Widziałem, jak Victoria podchodzi do mnie i poczułem nagle, że dziewczyna mnie podnosi. Cóż, tego mogłem się spodziewać. Bywało gorzej. Faust nigdy nie zniżyłby się do takiej zabawy z psem, nie mówiąc już o dumnym Twardowskim. Płomienie z koła rozwiały się, a ja znalazłem się w łóżku z Victorią. Choć to nie jest raczej wersja wydarzeń, której bym chciał, wolałbym inny kontekst powiązany z łóżkiem. Nie protestowałem, bo i w psiej formie bez ludzkich strun głosowych niespecjalnie miałem jak.

Dziewczyna bawiła się tak z psem aż do wieczora, gdy poczuła głód. Zapomniała drogi do kuchni, więc wygodniej było wysłać dyrektora.
- Głodna jestem... Może pan wrócić do poprzedniej formy i wyczarować mi jabłko.

Z pełną premedytacją wróciłem do normalnej postaci w chwili, w której Victoria mnie przytulała do piersi. Strzeliłem palcami bez słowa przywołując dla niej jabłka.

Zarumieniła się widząc gdzie jest twarz dyrektora. Nic jednak nie powiedziała i złapała jabłko, które potem zaczęła jeść.
- Nie zatruł go pan, prawda?

- Nigdy cię nie skrzywdzę - odparłem spokojnie leżąc zadowolony we wciąż niezmiennej pozycji. Było miękko, ciepło, czego chcieć więcej?

- Powiedziałabym coś, ale byłoby to niemiłe... - Dziewczynie przyszło na myśl, że mógłby sobie ją pogwałcić kiedy będzie nieprzytomna. Każdy ma swoje porno...

- Woda święcona była bardziej niemiła - zapewniłem nie wiedząc właściwie, do czego Victoria pije.
- Więc?

- Nie ważne. W sumie nie wygląda pan na takiego typa - powiedziała przegryzając jabłko.

Przytuliłem się do Victorii obejmując ją w talii i postanawiając więc ignorować jej dziwne podejrzenia, które ponoć miały mnie obrazić.

Zamknęła oczy i powoli zasypiała.

Puściłem dziewczynę i przesunąłem się wyżej tak, by moja twarz była na poziomie jej twarzy. Ignorując fakt, że oboje jesteśmy w normalnych ubraniach, nakryłem nas kołdrą przytulając do siebie Victorię. Doszedłem do wniosku, że nasz związek jest... dziwny. Ale podoba mi się. Nie chciałem stracić dziewczyny, więc byłem gotów zapłacić za chwile, w których przesadzałem.

Spała sobie smacznie, a śniło jej się, że skacze sobie po ptasim mleczku w kierunku czekoladowego wodospadu, wokół którego latały pegazy. Gdzieś w dole widziała jednorożce, która zajadały lukrowe różyczki.

Jak zwykle mniałem problemy z zaśnięciem. Po kilku godzinach, z których udało mi się przespać niewiele więcej jak jedną, zrezygnowałem z dalszego leżenia z Victorią. Wyszedłem po cichu z pokoju starając się nie obudzić dziewczyny i poszedłem w kierunku puszczy korzystając z faktu, że w ciemności widziałem niemalże tak dobrze jak w dzień.

Dziewoja spała śniąc dalej swój słodki sen.

Wrocilem grubo po wschodzie slonca umazany krwi zwierzat, blotem i z wplatanymi we wlosy drobnymi galazkami. Strzelilem palcami, a przy drzwiach zamku wewnatrz holu pojawil sie zabity przeze mnie niedzwiedz. Udalem sie do sypialni sprawdzajac, czy Victoria jeszcze spi.

Dziewczyna odeszla od okna i podeszla do drzwi, w ktorych pojawil sie dyrektor.
- Był pan w lesie?

Skinalem glowa wyplatujac galazki i liscie z wlosow. Po chwili jednak zrezygnowalem z tego przypominajac sobie, ze niemalze cale dlonie mam pokryte wciaz lepka posoka lezacego na parterze zwierzecia, ktora powoli sciekala z moich szponow.
- Nie przestrasz sie niedzwiedzia, jest martwy. Nic ci nie zrobi.

Zaczela wyciagac z włosów dyrektora patyki.
- A sa tam wilki? - spytała z uśmiechem.

- Sa. Zyje tam wiekszosc spotykanych w lasach klimatu umiarkowanego zwierzat. Sa nawet zbiki, ktorych w Europie juz nie uraczysz, zbytnio wymieszaly sie z domowymi kotami. - Nie ruszalem sie pozwalajac dziewczynie wyplatywac slady lasu z moich wlosow.

- A przyniesie mi pan malego wilczka? - spytala z nadzieja w glosie. Uśmiechala sie przy tym jak male dziecko cieszace sie na lizaka.

Przygladalem sie z namyslem dziewczynie.
- Po pierwsze, male wilczki maja zazwyczaj nie tak malych wilczych rodzicow. Po wtore, gdzie zamierzalabys go trzymac? W akademiku jest to bezwzglednie zabronione, a ja nie moge zrobic dla ciebie wyjatku by nie wzbudzac podejrzen. Poza tym budynek jest zwyczajnie nieprzystosowany do zwierzat o tak duzych gabarytach.

- Ale wilk jest mniejszy od niedźwiedzia! - zaprotestowala z wyrzutem. - Proszeeeeeeę - Widzac ze ta taktyka nie dziala przytuliła sie do mezczyzny.