3.0

- Zbyt... Intymne?
Się stara na niego nie patrzeć, bo się rumieni.

- Przeszkadza ci to?

- To zawstydzające.

- Ja cię zawstydzam czy też bliskość z kimkolwiek?

Rumieni się bardziej.
- Bycie tak blisko...

Zatrzymałem się nagle, przyciągając ją bliżej siebie.
- Tak blisko?

Wystraszyła się. I była baaaaardzo zarumieniona.
- T-tak.

Pochyliłem dziewczynę w tył, wciąż podtrzymując ją w talii.
- Widzisz? Nie tak strasznie.

Się dziwnie czuje z tym, że tak jest do tyłu, a cycki tak do góry.

Po krótkiej chwili podniosłem dziewczynę, pomagając jej wrócić do pionu.

A Victoria była bardzo zawstydzona.

- Do tego jednak wrócimy kiedy indziej, czas nas goni, jeśli chcesz sobie poradzić bez wycieczek poza tę rzeczywistość.

Pokiwała głową.

- Możemy wrócić do walca, czy wolisz coś innego?

- Możemy wrócić...

Więc wróciliśmy do walca, jeszcze na dłuższy czas.

I dziewcze uczyło się tańczyć. Pod wieczór przyszła ich odwiedzić sąsiadka. Bardzo stara, namolna i z pewnoscią będąca członkiem świętej moher ligi ochrony katolicyzmu i cnoty

Moher komando. Słysząc dzwonek do drzwi przeprosiłem Victorię i poszedłem sprawdzić, kogo to przywiało.

Vica nie wiedziała co zrobić, więc usiadła przy fortepianie.

Pani Janina zaś bezceremonialnie wparadowała do mojego domu.
- Kochanieńki, wreszcie żeś wrócił! Te wyjazdy kiedyś cię wykończą! - oznajmiła, przyglądając mi się krytycznie.

A dziewczę starało się zrozumieć szatański język niemiecki.

A pani Janina przerzuciła się na angielski. Bardzo zawsze narzeka, że nie może swobodnie korzystać ze swojego ojczystego języka.
- No, gdzieś ty bywał? Nic żeś się nie zmienił! -Słuchałem jej słów, pozwalając się staruszce wygadać. Później zaś wyjaśniłem, po raz kolejny, że pracuję w odległej szkole.

A Vica w końcu zaczęła rozumieć. I myśli sobie, że to pewnie kobita Mefa.

- Coś tak zamilkł, Johann? Herbatą nie nie poczęstujesz? - spytała z oburzeniem w głosie. Nim zdążyłem jej odpowiedzieć, starowinka z siłą tarana przepchnęła się obok mnie, wędrując dobrze jej znaną drogą do salonu.
- I czemu żeś się małżeństwem nie pochwalił? - spytała podniesionym głosem, stając w progu.
- Witaj, witaj kochanieńka. jak ci na imię? - spytała, zwracając się do Revens.

Która była mocno zdziwiona zachowaniem staruszki.
- Victoria, miło mi. I ja nie jestem żoną pana ... Fausta...