3.0

Patrzy na niego z miną "RUFKM?"

- Też cię uwielbiam, moja mała - odparłem z niewinnym uśmiechem.

Wymuszony, uprzejmy uśmiech.

Westchnąłem cicho.
- Jedz, jedz, już ci nie przeszkadzam.

Pokiwała głową z uśmiechem i wraca co jedzenia.

Siedziałem cicho. Niech sobie je.

I sobie zjadła zadowolona po czym poprosiła o coś do picia.

Dostała, co tam chciała.
- Wiesz, mówiłem poważnie. Jeśli chcesz pobyć sama, to po prostu powiedz.

Patrzy na niego.
- Denerwują mnie takie teksty - oznajmiła patrząc na niego.

- Wolę być szczery...

Patrzy na niego i myśli, ze to będzie ciężki dzień.

Czekałem więc, aż w spokoju skończy picie.

Nie musi być taki ciężki. Sporo zależy od niej samej i jej nastawienia...

Ale to Mef sugeruje dziwne rzeczy...
Vica w końcu kończy ze stwierdzeniem, że teraz głodna nie jest, choć dałaby radę zjeść więcej

- Na co więc masz ochotę? Ja się w życiu nazwiedzałem, a to mają być wakacje dla ciebie.

- Na łóżko...

- Zapewne optymizm byłby tu mocno przesadzony, więc raczej postawie na realizm... Chcesz spać?

Pokiwała głową.
- A pan co myślał?

- Nic, nic, nie będę cię dręczyć. Ale na pewno nie czujesz się jakoś nie tak? Czy po prostu odsypiasz rok szkolny?

- Odsypiam rok szkolny... I w sumie to czuję się inaczej niż zwykle

- Gorzej? - spytałem z nutą niepokoju. Wciąż martwiłem się, czy nie jest chora.

- Trochę...

- Lekarza nie proponuję, ale może Shiro powinien cie przebadać? To paladyn i mój przyjaciel, zna się na farmakologi antydemonicznej.

- Nie chcę...

- Ale Shiro nie żyje... Miałem na myśli przyprowadzenie ducha. On nie lubi rzucać ludzi na stosy.

- Nie chcę. Wolę się przespać. To mi zawsze poma-
Się jej troszku zemdlało. Założmy, że zdążyli, zapłacić, wstać i wyjść.