Gabinet dyrcia

- Jakieś specjalne życzenia? - spytałem patrząc dziewczynie w oczy. Przysunąłem się do niej tak blisko, jakbym miał zamiar ją pocałować, jednak zamiast tego nachyliłem się w bok, do ucha dziewczyny.
- Ze mną spodziewaj się wszystkiego - szepnąłem.

Zrobiłam się jeszcze bardziej czerwona, gdy pan Pheles patrzył mi w oczy. Jeszcze był tak blisko, jakby miał mnie pocałować.

- Dajesz się tak łatwo prowokować... Panuj nad sobą, Revens. Umysł króluje nad ciałem, pamiętasz? - spytałem obejmując dziewczynę w talii, tym razem jednak ręka miast ogonem.

Oddech mi przyspieszył, a serce zabiło mocniej.

- Panuj nad sobą - powtórzyłem tonem nie znoszącym sprzeciwu. Przekrzywiłem lekko głowę niczym zaciekawione zwierze obserwujące ofiarę.

Przełknęłam ślinę i spojrzałam nerwowo w na dyrektora. Nie potrafiłam nad sobą panować, niestety.

Puściłem dziewczynę i szybko wstałem otrzepując ze spodni nieistniejący pył.
- Ludzie mają swoje ograniczenia. Parę lat i być może się nauczysz.

Gapiłam się w podłogę, gdy pan Pheles wstał. Jakoś tak nie potrafiłam się uspokoić i zacząć zachowywać normalnie.

Rzuciłem uczennicy krytyczne spojrzenie.
- Być może. Eh... Masz dość na dzisiaj czy popracujesz dalej z szamanizmem?

- Chyba wolę zakończyć dzisiejsze zajęcia - odpowiedziałam nieco przestraszona.

- Więc wstań i idź, czy jak to tam szło. - Machnąłem ręką w kierunku drzwi samemu zaś siadając znów za biurkiem.

- Tak jest - odpowiedziałam i posłusznie wymaszerowałam z gabinetu.

Po niemalże miesiącu mimo widocznych postępów jeśli o same egzorcyzmy chodzi Victoria nie poprawiła się w kwestii panowania nad samą sobą. Jak widać, ludzie potrafią być niezwykle uparci, jeśli tylko zechcą. Nie ma nikogo odpornego na wiedzę, jednak są niezwykle oporne jednostki.
- Proszę wejść - powiedziałem słysząc pukanie do drzwi gabinetu.

Weszłam do gabinetu, zamknęłam za sobą drzwi.
- Dzień dobry - przywitałam się, po czym podeszłam do biurka.

Odłożyłem na blat biurka cylinder, którym do tej pory się bawiłem. Cóż, w szkole ostatnimi czasy zaniedbałem ubieranie się z niemiecka, we frak, więc postanowiłem nadrobić straty.
- Jak nauka?

- Staram się utrzymać przyzwoity poziom - powiedziałam patrząc na cylinder.

- A jak z władzą umysłu nad ciałem? - spytałem znikając w towarzystwie fioletowego dymu by pojawić się tuż za dziewczyną. Oparłem jej dłonie na ramionach wychylając się ponad lewym ramieniem Revens.

Dostałam gęsiej skórki.
- Z tym gorzej... - odpowiedziałam zgodnie z prawdą.

- W takim tempie prędzej Sahara się zmieni w las deszczowy niźli ty to opanujesz - powiedziałem z dezaprobatą w głosie. Przesunąłem dłonie wzdłuż jej ciała, by stojąc wciąż za Victorią objąć ją w pasie.

- Lubi się pan nade mną znęcać, prawda? - bardziej stwierdziłam niż zapytałam. Jednocześnie dostałam dreszczy, a moje serduszko waliło jak szalone.

Zachichotałem cicho.
- Przyznam, że to całkiem zabawne, jednak rzeczywiście chcę cię nauczyć opanowania. Przeciwnik może próbować wszelkich sposobów, by cię rozproszyć, z iluzją na czele. To kwestia samych gestów czy raczej mojej osoby?

- Nie wiem - odpowiedziałam drżącym głosem. W sumie to obie te rzeczy mnie stresowały.

Strzeliłem palcami, a okno za biurkiem otworzyło się na oścież.
- W takich wypadkach terapia szokowa czasem jest najlepszym rozwiązaniem. - To mówiąc jedną ręką objąłem mocniej dziewczynę w talii, drugą zaś chwyciłem ją pod zgięciem kolan i podniosłem Victorię.

Zrobiłam się czerwona jak nie wiem, jeszcze to okno. On chce mnie wyrzucić przez okno? Spojrzałam na dyrektora wystraszona.

podszedłem do okna wskakując na parapet z dziewczyna w ramionach.
- Trzymaj się mocno - ostrzegłem odtrącając nogą drugą okiennicę.