Stajnie.

- Jak demon może się wybielać? - spytałem właściwie nie oczekując przy tym żadnej odpowiedzi.
- Słowa o sobie nie powiedziałem. Cóż... prawda boli?

- Niespecjalnie - powiedziałam, po czym zamilkłam na dłuższy moment. - Możemy już wracać? Wyczyściłam jednorożca, chcę wolne. I najlepiej skończyć ten cykl "zajęć dodatkowych".

- Przeszło siedemset lat czekania i coś takiego... Adonai mnie nienawidzi - szepnąłem zaciskając mimowolnie pięść.
- Nie mogę zerwać paktu i dobrze o tym wiesz.

- Więc do końca życia muszę przychodzić do pana gabinetu, żeby wysłuchiwać wykładów na temat demonów itp? - zapytałam niezbyt uszczęśliwiona taką perspektywą.

Wyciągnąłem dłoń w kierunku dziewczyny.
- Jesteś egzorcystką, a ja jestem bezpośrednim przełożonym filii japońskiej oraz tej powiązanej z wyspą, da się to rozwiązać inaczej.

- Potrafi pan przenosić różne rzeczy bez dotykania ich. - Miałam nadzieję, że zrozumie tę aluzję

Niechętnie opuściłem rękę. Miałem teraz mieszane uczucia co do Revens. Z jednej strony zagrała na moich uczuciach i potraktowała mnie jak śmiecia, zdradzając i całkowicie ignorując fakt, że może mnie to zaboleć, poruszyć. Z drugiej zaś nie zmieniało to faktu, że wciąż ją kochałem. Chciałem jej wybaczyć, odstawić to w niepamięć jako fragment snu, jednak ona nie chciała żadnego wybaczenia.
- Z większymi możliwymi komplikacjami... - Przeniosłem nas oboje do mojego gabinetu.