3.0

Lis smutki znowu, że został pokonany.
Victoria cały czas była nieprzytomna dlatego też nie wiedziała co się z nią dzieje.

Odnalezienie wyjścia trochę mi zajęło, wszak ten wymiar do malutkich nie należy. Wyjść ma kilka, jednak wciąż znalezienie ich nie następuje natychmiast. Wróciwszy na Ziemię postanowiłem zabrać dziewczynę do Watykanu. Zwykły szpital odpadał, wszakże nie była w pełni człowiekiem i nie miałem pewności, czy będą w stanie jej pomóc. Cóż, przykuwaliśmy uwagę, kiedy maszerowałem przez korytarze podziemi Watykanu, w poszarpanych ubraniach splamionych krwią, cały w "zadrapaniach", trzymając w ramionach dziewczynę owiniętą podartym płaszczem, na którego bieli z jednej strony wyraźnie odznaczała się plama krwi. Po lewej stronie naturalnie, wszak chciał się dobrać do serca. Zabrałem ją na oddział medyczny, gdzie uparli się, by i mnie opatrzyć, choć nalegałem, by wpierw zajęli się dziewczyną, bo straciła dużo krwi.

Angel akurat też siedział na oddziale medycznym, gdyż ponieważ tak. Zobaczywszy Mefa i pół martwe dziecko stwierdził że to wina Mefa na 100%.
- Co jej zrobiłeś?

Gdyż ponieważ miał złamaną łapkę po walce z demonem góry.
Położyłem Revens na najbliższym łóżku, a dalej zajęli się nią medycy, latając z kroplówkami i sprawdzając, czy potrzebna będzie transfuzja.
- Uratowałem ją przed jej zbuntowanym chowańcem - odpowiedziałem spokojnie, nie odwracając wzroku od uczennicy.

- Zbuntowany chowaniec? Co takiego zrobił
Angel patrzy na Mefa. A uczeń nieprzytomny i sie nim zajmuja bo zle z nim.

I medycy mówią, że potrzeba transfuzji.
- Mam grupę 0, mogę być dawcą. - Rzuciłem spojrzenie Angelowi.
- On ma B... Nie wiem niestety, jaką ma panna Revens. Bezpieczniej będzie z 0. - Cóż, jestem za nią odpowiedzialny, więc wolałem pomóc.
- Co się tyczy chowańca... Gdy ich znalazłem wyglądało to, jakby chciał ją zgwałcić. Japoński lisi demon o dziewięciu ogonach. Zobaczywszy mnie uciekł do ichniejszego świata duchów. Gdy tam ich znalazłem próbował chyba wyrwać jej serce. Rozcięty lewy bok, dwa połamane żebra. Lepiej, by ten bok sprawdzili, bo nie mam pewności, czy odpowiednio wszystko poskładałem.

Medycy się przysłuchiwali tej historii po czym spraedzili wszystko, i juz z kopyta zabrali sie za leczenie. Tylko ta krew...
'Tak to jest gdy sie korzysta z usług takich demonów. Lis o dziewieciu ogonach? Musi mieć dziewczyna charakterek, bo one niespecjalnie chcą się kogokolwiek słuchać... A po co to serce?

- Ona nie jest człowiekiem, to pół bóg. Krew demona jej nie zaszkodzi - zapewniłem ze spokojem.
- Pożarcie serca bóstwa pozwala im osiągnąć większą, boską moc. Po to. Dawno chyba nikogo nie postawiłeś przed Sądem Gregoriańskim... Ten lis żyje, uwięziłem go. Zająłbyś się tym? - spytałem, podwijając rękaw, by mogli ode mnie pobrać krew.

Angel myśli, że dziwne, że Mef sie tak poświęca dla kogoś. I że w sumie chętnie spali coś na stosie. A że nie może spalić Mefa to spali lisa wyobrazajac sobie ze to Mefi jest.
Wiem, dużo powtórzeń ale jestem po pracy klasowej z polaka wiec musze sie odmozdzyc xd

Jasne, jasne. A stos zawsze przyciągał uwagę gawiedzi.
Medycy z początku oponowali, że ja przecież też jestem ranny, ale przy braku innych chętnych z grupą krwi 0 woleli nie eksperymentować z pozostałymi grupami. Zostałem usadzony na krześle, podpięty do aparatury i dostałem gąbkową piłeczkę do ściskania, by można było przetoczyć krew.
- Łap. - Rzuciłem w kierunku Arthura klucz do więzienia.
- Klucz zniknie, gdy demon zginie. A ten dzieciak... - Wskazałem na Revens. - To moja uczennica.

- Uczennica mówisz... - spytał zdziwiony. I oglądał klucz.
A dziewczę nieprzytomne.

- Mhm... Watykan naciskał, bym zajął się szkoleniem kogoś indywidualnie. Wiesz, wybitne jednostki, inny tok nauki, zdolności ponadprzeciętne. Cóż, pół bóstwo raczej się zalicza do tych kategorii. - Machnąłem niedbale wolną ręka w kierunku nieprzytomnej, ale medycy kazali mi siedzieć spokojnie. Cóż, zapewne wiedzą, co robią.

Po luj machal ta reka?
- Pół bóstwo? - sie w jego owie rodzila dzika myśl z dzikim stosem w centrum

Żeby wskazać na tę wymęczoną istotę, co tu obok leży.
- Tak. Nawet nie waż się jej tknąć. Twoja żona jest nefilim, czyż nie? A wśród egzorcystów jest tyle osób z domieszka krwi demonów, że nie powinno cię to dziwić.

- Ty też powinieneś umrzeć.
Angel przemilczal to kim jest jego dzika żona.

Cóż, Atria akurat od strony aniołów, ale też mieszaniec.
- Też cię lubię, Arthurze. Tryskasz serdecznością jak zawsze. Wiesz, że zabicie mnie tutaj, fizycznie, nie uczyni najmniejszej szkody mojej osobie. To tylko ciało... Choć po tylu latach się przyzwyczaiłem. A ty powinieneś bardziej zważać na słowa. Ile spośród demonów mojej klasy jest skłonnych współpracować z ludźmi?

- Demon pozostanie demonem. Nikt ci nie ufa. Mogę się założyć że ten bachor też

Zacisnąłem wolną dłoń w pięść i sporo siły woli kosztowało mnie rozluźnienie się.
- Uprzejmy i życzliwy paladyn...

Angel patrzy złowrogo. Razem z nim jego włosy.

Ja zaś siedziałem grzecznie, gdzie mi nakazano.
- Masz klucz, możesz zgłosić to Grigori... - podsunąłem Angelowi, nie mając większej ochoty na znoszenie jego towarzystwa.

- ...
Wstal i poszedł.

A ja nadal siedziałem grzecznie. I patrząc na swoje dłonie doszedłem do wniosku, że prze upływ krwi zbladłem.

Odkrywcze Mefi, odkrywcze.
A dziewczę powoli zaczynało się budzić

Co zdecydowanie przykuło uwagę medyków. Bo trzeba sprawdzić, czy kontaktuje.

A ją bolało w cholerę tam gdzie była ranna.