Wymiar Gox 2

- Coś nie tak? - spytałem cicho, nie ruszając się z miejsca.

Nie odpowiedziała na pytanie, a odtuliła się od ogona, który przeszkadzał w spaniu, do którego zaraz wróciła, bo sen zbyt fajny by go przerywać.

Wzgardziła ogonem. Cóż... naprawdę musi być zmęczona. W końcu wywlokłem się z łóżka i ubrawszy się wyszedłem na zewnątrz, by odetchnąć świeżym powietrzem.

A dziewczę się rozwaliło na całym łóżku niewiele później. I sapało się nawet dobrze.

Wróciłem po kilku godzinach włóczenia się po okolicy.

W tym czasie dziewczę zdążyło się wyspać, ubrać, zjeść swoją magiczną kanapkę, posprzątać po psiaku i walnąć się znowu na łóżko.

A ja wróciłem na górę, niosąc zabrany z kuchni kubek z herbata i tosty.
- Jak się spało?

- Znośnie - odpowiedziała dziewczyna.

- Tosta? - spytałem, wyciągając ku niej talerz.

Pokręciła głową.
- Jadłam niedawno.

Skinąłem głową, stawiając talerz i kubek na stoliku.
- Jak się czujesz? Wyglądałaś na dość zmęczoną...

- Ciężko nie być zmęczonym po czymś takim...

Uśmiechnąłem się do niej z zadowoleniem.
- Traktuję to jako komplement.

Zaśmiała się cicho

- A jak futrzak? Współpracuje?

- ... Nie.

- Nadal siedzi pod łóżkiem?

- Tak, czasem wychodzi zajrzeć do miski.

- Zawsze coś - stwierdziłem, pogryzając tosta.

SPojrzała na niego.

- Próbowałaś podsuwać mu miskę ręką?

- Nie

- A czego próbowałaś?

- W sumie, to niczego konkretnego. Trzymałam mięso w ręce i siadałam na podłodze licząc na to, ze do mnie podejdzie

- Rozumiem, że to nie poskutkowało?