Stajnie.

Stajnie na tyłach szkoły. Prócz normalnych zwierząt jak konie, kuce, osły czy kozy znajdują się tam również mniej znane powszechnie zwierzęta jak jednorożce, kelpie przy rozległym stawie, pegazy czy hipogryfy. Lwia część z tych stworzeń od małego była wychowywana przez ludzi. W pełni dzikie i wolne nie byłyby skore do współpracy w takim stopniu, a niektóre nawet nie postawiłyby łapy w stajni.

Gdy tylko pojawilismy sie w stajni podeszalam do jednego z boksów.

- Nie rób przy nich nic niestosownego - ostrzegłem trzymając się z tyłu.
- Większość tych nadnaturalnych istot jest wyczulona na tym punkcie.

- Niestosownego? W tym samym sensie co myślą ludzie mówiąc o niestosownym zachowaniu? Brak szacunku, wulgaryzmy itp? - spytałam chcąc się upewnić czy dobrze rozumiem to, co mówił pan Pheles

- Tak, to istoty jak najbardziej świadome. - Podszedłem wolnym krokiem do jednego z boksów, w którym stał pegaz niespokojne parskający.
- Po prawdzie przydałaby się pomoc przy nich wszystkich... Ich opiekun zajmuje się teraz rannym hipogryfem.

- Ja mogę się zająć tym - powiedziałam przyglądając się zwierzęciu.

Skinąłem głową, po czym otworzyłem boks. Istota dumnym krokiem wyszła na zewnątrz obrzucając Victorię i mnie taksującym spojrzeniem.
- To Parnas, bo tam go właśnie znaleziono. Rozumie w pełni ludzka mowę, jednak odmawia odpowiadania. Poza tym nie sprawia żadnych problemów.

Ponownie skinęłam głową, po czym powoli wyciągnęłam rękę w stronę jednorożca pytając czy pozwoli mi się dotknąć.

Jednorożec łypnął na nią spode łba jakby czekając na nieodpowiedni ruch, po czym podszedł o krok bliżej trącając pyskiem dłoń dziewczyny.
- Tak długo, jak zachowujesz się gonie i nie stanowisz dla niego zagrożenia będzie współpracowały - wyjaśniłem wypuszczając hipogryfa z boksu obok. Ten niemal natychmiast, niczym wielki, szczęśliwy pies, zaczął krążyć wokół nas śledzony pobłażliwym spojrzeniem jednorożca.

Uśmiechnęłam się, gdy jednorożec trącił moją dłoń. Powoli przesunęłam ją na szyję zwierzęcia mówiąc mu, że jest wspaniałe i piękne.

Jednorożec pokiwał łbem niemo potwierdzając, że komplementy są oczywiście w pełni zgodne z prawdą. Niby to zupełnie inny gatunek, ale Parnas chwilami jest próżny niczym rasowe młode smoczysko.
- Poradzisz sobie? - spytałem uspokajając przy tym nadpobudliwego hipogryfa.
- Tylko nie próbuj mu zakładać uzdy, siodła, czapraku, nic.

- Chyba tak - odpowiedziałam wciąż patrząc na konia. - Mogę cię wyczesać? - spytałam z uśmiechem.

Jednorożec po chwili namysłu łaskawie skinął łbem. Zostawiłem Victorię wewnątrz stajni samemu zaś zabierając hipogryfa na padok obok budynku. Gdy tylko znaleźliśmy się na zewnątrz zwierz natychmiast zaczął nerwowo przebierać łapami, póki zachęcająco nie pozwoliłem mu na start.

Poszłam po szczotkę, a gdy wróciłam pokazałam ją Parnasowi.
- Może być ta? - zapytałam patrząc na niego.

Parnas pokręcił gwałtownie łbem i popychając Victorię nosem zaprowadził ją do reszty szczotek. następnie wskazał rogiem, jego zdaniem, odpowiednią. Ja tymczasem obserwowałem z ziemi szybującego hipogryfa, po czym wyprowadziłem na padok również gryfa, który dołączył do zwierzaka na niebie.

Wzięłam tę szczotkę, którą wskazał mi Parnas.
- Ta, tak? - upewniłam się po czym podeszłam do niego powoli. - Mogę? - wskazałam głową bok zwierzęcia chcąc zasugerować mu szczotkowanie.

Parnas ponownie skinął łbem łaskawie zezwalając na wyczesanie. Na zewnątrz dwie skrzydlate istoty goniły się radośnie w powietrzu wyczyniając na skrzydłach istne cuda i dając wspaniały pokaz zwinności. Jak zwykle przy takiej okazji w oknach szkoły pojawiły się twarze zaciekawionych uczniów obserwujących to przestawienie. Co prawda na Leogrze mieszkały również kopytne istoty nie wychowywane przez ludzi, jednak one w większości nie przejawiały chęci do współpracy,w przeciwieństwie do tych mieszkających w stajniach.

Położyłam szczotkę na bok zwierzęcia i zaczęłam go dokładnie wyczesywać chwaląc go ponownie.

Parnas stał spokojnie poddając się temu zabiegowi i jedynie odpędzając ogonem wyjątkowo irytujące muchy.

Po pewnym czasie spytałam grzecznie, czy pozwoli mi słyszeć swój głos.

Jednorożec obrzucił ją karcącym spojrzeniem, po czym skierował wzrok ku sufitowi całkowicie ignorując pytanie i dając dziewczynie do zrozumienia, że nie ma drążyć tej kwestii.

Kiwnęłam tylko głową. Skończywszy czesanie zapytałam o to, czy moge oczyścić kopyta.

Zwierz znów łaskawie na to zezwolił. Ja tymczasem wyprowadziłem na zewnątrz oba przebywające w stajniach pegazy i zabrałem szczotki, by móc oczyścić zwierzęta.
- Radzisz sobie? - spytałem przechodząc obok Victorii.

- Tak

Skinąłem głową, po czym wróciłem na zewnątrz zabierając ostatnie dwa latające stwory, małe, młodziutkie gryfy. Widząc mnie jedna z czterech szybujących po niebie istot obniżyła lot, po czym wylądowała na trawie i nie zatrzymując się przy tym przeszedł do kłusa. Na jego miejsce natychmiast wzleciały dwa niedorosłe gryfy, a hipogryf, który dopiero co wylądował, podszedł do mnie i nadstawił się do wyczesania. Doprawdy, te wychowywane przez ludzi istoty nie zachowują się wcale jak swoi dzicy krewni.
- Witaj, Mino- przywitałem stwora gładząc jego lśniące pióra na karku.