Główny korytarz

Główny korytarz. Prowadzi on prosto do wieży, w której znajduje się gabinet dyrektora. Od niego wychodzą pomniejsze korytarze, z których pomocą można dotrzeć do innych sal.

Suguro ciężko westchnął kręcąc głową z dezaprobatą.
- Dobra, jak mam ci z tym pomóc? - spytał towarzyszącego mu Shimę.
- Zapraszam, pokaże wam szkołę. Jest niedziela, dwunasta dwadzieścia trzy czasu lokalnego, więc sugeruje przyzwyczaić się do przesunięcia czasu - poradziłem wychodząc z gabinetu jako ostatni i zamykając drzwi. Ku mojej uldze udało mi się sprowadzić wszystkich dość sprawnie na dół, do głównego korytarza. Niecodzienna zbieranina nieznanych nikomu w szkole osób przykuwała uwagę tych nielicznych uczniów, którzy snuli się w niedzielne południe po budynku szkoły.

- Jeszcze nie wymyśliłem... Muszę rozkminić o czym mogę pogadać z Francuską...
- Skąd wiesz, że jest z Francji? - usłyszałam głos Rina.
- Akcent, Okumura.
- To może o jedzeniu? Francuzi lubią jeść. - Łysy.
- Tutaj to Rin mógłby się popisać. Coś innego?
Odnalazłam Shurę i podeszłam do niej, po czym znowu się do niej przytuliłam. Była jak starsza siostra.
- Tęskniłam, Shura.

Shura klepnęła Victorię w plecy jak dawno niewidzianego kumpla.
- Ja też. Co u ciebie? I co właściwie robiłaś u tego klauna? - spytała kobieta patrząc na Revens, jednak co jakiś czas zerkając również w kierunku Rina.
- Może o sztuce? Słyszałem, że Francuzi ją uwielbiają - podsunął Bon. Kiedy względnie udało mi się opanować moich jakże uroczych uczniów poprowadziłem ich korytarzem wskazując kolejne sale i tłumacząc, które powinni zapamiętać.

- Kiedyś oberwało mi się na lekcji za pyskowanie i teraz w ramach kary mam z dyrektorem prywatne lekcje. Ale tak na prawdę to tortura... - powiedziałam ze smutkiem.
- ... Nie znam się na sztuce. Może o niemieckim hard porno? Francuzi to zboczeńcy
- Nie aż tacy... Poza tym, ona nie wygląda na taką. - Znowu Łysy.
- Shura, o czym oni rozmawiają? - spytałam szeptem.

- Mephisto cię dręczy? Już ja z nim pogadam...
Shura spojrzała przez ramie na grupkę młodych mężczyzn rzucając im przy tym karcące spojrzenie, po czym wróciła wzrokiem do Victorii.
- Jak do ciebie zagadać. Uwierz, nie chcesz znać szczegółów. Nie mam pojęcia, co im się w głowach roi - kobieta parsknęła z niesmakiem.
- Jak nie sztuka to może Moda? - podsunął Suguro aktywnie włączając się do dyskusji. Liczyłem się z tym, że stary budynek nie wyda się nikomu z przyszłych egzorcystów ciekawy. Przynajmniej Yukio i po części Rin, zapewne pod wpływem brata, zdawali się śledzić trasę i zwracali uwagę na to, jakie sale mijamy.

- Co, ja baba jestem?
- Twoje włosy tak mówią - odezwał się Rin z wrednym uśmieszkiem.
Spojrzałam na Shurę.
- Nie jest źle. Jeszcze żyję - zawiesiłam się słysząc jej odpowiedź na moje pytanie. - Do mnie? Ty masz większe piersi...

- Nie jest źle? Czego on cie uczy, gry na skrzypcach? - drążyła temat egzorcystka.
Shura roześmiała się serdecznie słysząc słowa Victorii.
- Jestem ich nauczycielką. W dodatku wiedzą, że nie mają u mnie szans - wyjaśniła opanowując nagły napad wesołości.
- Jeśli chcesz rozmawiać z kobietą musisz myśleć jak ona, chociaż trochę - przekonywał dalej Bon.

- Gdyby chodziło o skrzypce to bym się nie skarżyła. Muszę trenować częściej i ciężej niż reszta klasy. W dodatku muszę wkuwać o demonach jeszcze więcej. Trochę jakby chciał zrobić ze mnie chodzącą encyklopedię. - Westchnęłam. - Nauczycielką? Czego?
- To może jednak pogadam o jedzeniu i kwiatach?

- Cokolwiek by o nim nie mówić, trzeba przyznać, że ma wiedzę i umiejętności. Wymagania także ma, w dodatku wysokie. A ja? Uczę przywoływania i walki na miecze, spodziewałaś się czegoś innego? - spytała Shura szczerząc zęby w uśmiechu zadowolenia.
- Poprawka, uczyłam w tamtej szkole. Tu zapewne będę pomagać tutejszym nauczycielom i mieć oko na te dzieciaki - dodała po chwili namysłu.
- Tylko nie zrób z siebie i ze mnie kompletnych idiotów - ostrzegł Suguro.

- Jak jest przy niej ten babsztyl to nawet nie podejdę. Strach. Okumura, zrób coś głupiego.
- Czy ja ci, przepraszam bardzo, wyglądam na idiotę?
Uśmiechnęłam się słysząc słowa Shury.
- Raczej nie... Przyjdziesz do mnie później może? - zapytałam z nadzieją.

- Jasne, wpadnę wieczorem. Właściwie wpadnę do akademika wcześniej by zostawić rzeczy, ale później muszę pilnować tej bandy. - Wskazała ruchem głowy nowych uczniów akademii.
- Shima, poczekaj. Ona będzie z nami w klasie, będziesz mieć masę okazji, a i wymyślisz sensowny temat - poradził chłopak z irokezem.

Uśmiechnęłam się szeroko. Chwilę później podeszłam do dyrektora.
- Mogę już pójść do siebie? Chciałabym w końcu zrobić zadanie... - Patrzyłam na pana Phelesa wyczekując odpowiedzi.
- Shima nie gap się. - Łysy.
- Ale co ja poradzę, taki tyłeczek...
- Człowieku, weź znajdź sobie inne zainteresowania. - Rin.

- Oczywiście, idź. Przyjdę jeszcze wieczorem do ciebie w sprawie tych nowych uczniów. - Gestem ręki wskazałem jej w przybliżeniu kierunek dormitoriów.
- Shima, nie przesadzaj. - Suguro szturchnął go łokciem pomiędzy żebra.
- Powinniście być wdzięczni losowi, że ona nie zna japońskiego - oznajmił Yukio pojawiając się znikąd tuż za plecami Shimy i Bona.
- Doprawdy, nie możecie choć próbować robić dobrego wrażenia? - spytał z niezwykle niepocieszoną miną.

- Oj tam, oj tam...
Pożegnałam się z dyrektorem i poszłam do swojego pokoju.
- Mephisto, dokąd ona poszła? - spytał Rin.

- Do akademiku, to jedna z uczennic - wyjaśniłem mierząc wzrokiem Rina.
- Miałeś sporo szczęścia, że z ogonem widziała cię tylko ona - dodałem po chwili odwracając się w kierunku ostatniej z klasy.
- Was do również zaprowadzę do dormitoriów. Shura, zabrałabyś dziewczęta? Orientujesz się w planie szkoły - zwróciłem się do egzorcystki z dziwnym poczuciem przyzwoitości, jeśli o ubiór chodzi.
- Więc chociaż nikogo nie atakujcie - mruknął Yukio rozkazującym tonem.

- Nie oprowadzi nas? - zapytał zrezygnowany Shima.
- Weź się ogarnij. Nawet mnie zaczynasz denerwować - odezwał się Rin, po tym jak zdzielił chłopaka o różowych włosach.

- Nie, nie oprowadzi was. Ma swoje obowiązki - wyjaśniłem siląc się na spój. Nastawienie młodego mnicha względem mojej uczennicy było cokolwiek niepokojące, a już na pewno irytujące.
- Shima, powinieneś być mniej natarczywy - zasugerował Bon wyraźnie mając problem z zachowaniem pełnego spokoju.

- Tak, tak - odpowiedział Shima zerkajac na Bona.

- Zapraszam więc co części budynków akademików. Później pokażę wam nowy budynek szkoły i plan miasta. Będziecie mieli czas, by zobaczyć miasto samodzielnie. Od jutra zaczynacie normalne zajęcia - wyjaśniłem stan rzeczy wszystkim obecnym.
- Zabieram dziewczyny - rzuciła Shura odwracając się na piecie i wraz z Shiemi oraz Izumo odmaszerowała w kierunku żeńskiego akademiku.

Shima pognał za Shurą licząc na to że uda mu sie dowiedzieć gdzie mieszkają co ładniejsze uczennice. Rin odprowadził go wzrokiem.

- Młodzież... - westchnąłem ciężko widąc zachowanie Shimy.
- Jak wam się podoba poza Japonią, moi drodzy? - spytałem przywracając na twarz mój zwykły uśmiech.
- Jeśli myślisz, że możesz nas śledzić to się grubo mylisz, Shima! - Krzyk Shury dotarł do nas nawet ze znacznej odległoąci.

- Jest inaczej... - zauważył Rin. Konekomaru pokiwał głową, jakny na potwierdzenie słów Okumury. Chwilę później wrócił rozczarowany Shima.

- Wszyscy dobrze mówicie po angielsku? Lekcje są prowadzone głównie w tym języku, pomijając recytacje, gdyż tam język nie gra roli - dopytywałem mając nadzieję, że uczniowie jakoś tu przetrwają. Cóż, zarząd postanowił, więc nie mają wyboru i muszą przetrwać.

- Sam pan słyszał angielski w wykonaniu Shimy....
- A po Okumurze raczej nie spodziewa się pan aż tyle.
- Ej!